Antonio Negri: Verskil tussen weergawes

 

Negri het 'n "sterloopbaan" aan die [[Universiteit van Padua]] en word op jong ouderdom benoem tot voltydse hoogleraar in die ''dottrina dello stato'' (staatsteorie), 'n uitgesproke Italiaanse vakgebied wat beide juridiese as konstitusionele aspekte behels.

 

Negri het vir sy publikasies voorts saamgewerk met sleutel figure van Italiaanse arbeiders-, studente en vroue bewegings gedurende die jare 60 en 70, waaronder Panzieri, Tronti, Sergio Bologna, Alquati, Mariarosa Dalla Costa en Franco Berardi. Sy bekendste werk is die opspraakwekende ''Empire'' (2000), wat hy saam met die Amerikaner Michael Hardt skryf. Die boek, wat in 2004 opgevolg word met ''Multitude'', word deur baie aktiviste gesien as 'n herbesinning van die antiglobalisme. Daarbenewens publiseer Negri nog 'n hele klomp ander boeke, waarin die werke van onder meer [[Karl Marx]] en [[Baruch Spinoza]] op 'n oorspronklike manier ontleed word.

 

 

Die meeste aanklagte teen Negri (waaronder 17 moorde) word in minder as nege maande weerlê weens 'n gebrek aan bewyse. Daar word nie daarin geslaag om hom met die Rooi Brigades te verbind nie, aangesien hy hom na bewering skuldig maak aan kriminele bende vorming en opstand teen die staat (later teruggetrek). Negri word ten einde veroordeel tot 30 jaar gevangenisstraf omdat hulle hom op grond van sy publikasies en revolusionêre aktiwiteite 'moreel verantwoordelik' ag vir die gewelddade teen die Italiaanse staat in die jare sestig en sewentig. [[Amnestie Internasionaal]] het die 'ernstige wettige onreëlmatighede' tydens die verhoor aan die kaak gestel, en [[Michel Foucault]] skryf oor die 'geval Negri' die volgende in sy werk. Die Gemaskerde Filosoof: "Is hy nie in die sel bloot omdat hy 'n intellektueel is?". Negri bring vier jaar deur in die gevangenis ('n aantal van sy ervarings publiseer hy later in Die Trein van Finland), totdat die Partito Radicale van Marco Pannella, wat geywer het vir sy vrylating, hom op die kieslys plaas vir die algemene verkiesings van 1983 en hy die verkiesings wen ook. Die parlement verleen hom die toestemming om die gevangenis te verlaat ten einde sy politiek amp te kan beklee, maar die toestemming word enkele maande later herroep. Negri gaan in ballingskap in [[Frankryk]], waar hy 14 jaar bly en waar hy nie hoef te vrees vir uitlewering nie, danksy die beskerming wat hy geniet van die regering van [[François Mitterrand]].

In 1997 keer Negri vrywillig terug na [[Italië]] om daar die res van sy straf, intussen weens aktivisme verminder tot 17 jaar, uit te dien. Op die manier wil hy 'n publieke debat skep rondom die situasie van honderde gevangenes en ballingskappe wat tydens die 'lood jare' (''anni di piombo'', die jare sestig en sewentig) politieke interaksie is binne radikale kringe veroordeel is deur allerhande skynprosesse. Negri word by sy aankoms onmiddellik na die gevangenis van Rebibbia gebring en later onder huisarres geplaas. Tot die einde van 2004 geniet hy 'n voorwaardelike vrylating.

 

 

 

Twee vorige publikasies wat vermeld kan word is sy ''The Savage Anomaly'' (1982), waarin hy 'n oorspronklike interpretasie gee van [[Baruch Spinoza]], en ''Marx oltre Marx'' (1982), 'n versameling lesings oor die ''Grundrisse'', die manuskripbundel wat [[Karl Marx]] geskryf het ter voorbereiding van sy ''Das Kapital''.

 

 

 

 

== Bron ==

* Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia

 

{{Kontinentale filosofie}}

{{Normdata}}

 

[[Kategorie:Italiaanse filosowe]]