Freddie Mercury: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 50:
In die begin van die jare tagtig het die groep Europese aanhangers begin verloor, terwyl in [[Amerika]] hul aanhangers toegeneem het. In 1984 poog die groep om weer in [[Europa]] sukses te behaal. ''I Want to Break Free'', geskryf deur baskitaarspeler John Deacon, word begelei deur 'n musiekvideo waarin die lede van Queen as vrouens geklee was. In teenstelling tot wat veelal veronderstel word, was dit nie 'n idee van Mercury nie, so blyk dit agterna, maar van tromspeler Taylor, as parodie op die Britse televisiesepie ''[[Coronation Street]]''. In Amerika is hierdie grap nie as sodanig gewaardeer nie en Queen het daardeur baie Amerikaanse aanhangers verloor. Desondanks is ''The Works'' uit 1984 Queen se bestverkopende album tot dan toe.
In 1985 het Mercury die tyd om, los van Queen, 'n aantal persoonlike liedjies te skryf en op te neem. Die resultaat is die album ''Mr. Bad Guy.'' In die albumnotas bedank hy die ander lede van Queen hartlik daarvoor dat hulle nie in die album ingemeng het nie.
==Live Aid 1985==
In Julie 1985 gee die groep 'n besonderse optrede tydens die Live Aid konsert. Daar is aangeneem dat Mercury later saam met Roger Taylor die liedjie ''One Vision'' geskryf het, waarop hy sy bewondering vir die saamhorigheid van kunstenaars en publiek op Live Aid aandui. Dit is egter nie waar nie. Die liedjie ''One Vision'' het ontstaan in die Musicland-ateljee in [[München]] na 'n ruwe idee van dromspeler Roger Taylor wat aanvanklik 'n ode wou skryf aan [[Martin Luther King]]. Van die oorspronklike teks is egter alleen "''I had a dream''" oorgebly wat in die brug van die nommer te hoor is. Vanaf 1986 is hul albums (onder andere ''The Works, A Kind of Magic'') weer goed verkoop, ook in Europa, en in 2004 word Queen se Live Aid optree tydens 'n meningspeiling van [[Nederland]] se Radio 2 verkies tot die beste optrede van alle tye. Die Britse Channel Four het ook Queen se Live Aid-konsert gekies tot die beste konsert van alle tye.
==Laaste optredes==
In 1986 was die groep op toer wat eindig in die Knebworth Park in [[Stevenage]]. Op 9 Augustus 1986 was 350 000 toeskouers getuie van dit, so blyk later, die laaste lewendige optrede van Queen met Mercury. Hy verklaar laggend dat niemand meer op ou mans op die podium wil sien nie (hy word daardie jaar 40). Verder sny sy snor af en sny hare baie kort. Hy het inderdaad ouer geword, rustiger ook, en die verhale van wilde partytjies in onder andere München verdwyn. Opmerklik was sy duet in [[Barcelona]] met [[Montserrat Caballé]], die wêreld beroemde operadiva, gevolg deur die selfde album. Toe Queen in 1989 die album ''The Miracle'' uitbring, gaan hulle vir die eerste keer nie op toer nie. Ook toe verklaar Freddie dat hy en die ander orkeslede te oud was om nog te toer, maar dit was nie die werklike rede nie. Die werklike rede was dat Freddie toe probleme met sy [[gesondheid]] gehad het.
==Siekte en afsterwe==
Intussen is die gerugte dat Mercury [[MIV]] onder lede het steeds sterker, deels weens die feit dat hy selde in die openbaar te sien was. In 1990 kry Queen 'n [[Brit Award]] vir hulle buitengewone bydrae aan die Britse musiek. Dit was Mercury se laaste verskyning in die openbaar. In die laaste twee jaar van sy lewe is hy voortdurend gevolg deur paparazzi-fotograwe. Die Engelse poniekoerant ''The Sun'' het voortdurend beweer dat hy ernstig siek was; in 'n artikel van November 1990 word 'n foto van 'n verwilderde kykende Mercury (met uitpuilende oë van die moegheid) saam met die kop "Dit is amptelik - Freddie is ernstig siek" geplaas. In die somer van 1991 verskyn die musiekvideo van ''I'm Going Little Mad'', waarin Mercury wel weer te sien was. Maar ten spyte van grimering en 'n pruik was dit duidelik dat hy baie maer was. Hierna het ''Headlong'' uit gekom. In hierdie video was sy verswakkende fisieke toestand duidelik te sien. Die video van ''Headlong'' is die eerste keer uitgesaai op die BBC2, twee dae na sy dood, as afsluiting van 'n haastig saamgestelde herdenkingprogram. Die videverskyning was Mercury se laaste. Die laaste in die liedjie deur Mercury gefluisterde woorde is "Ek is nog steeds lief vir jou", wat 'n persoonlike ode van Mercury was aan die ondersteuners wat Queen ondersteun en bly ondersteun het. Mercury uitter hierdie woorde ook dikwels tydens lewindige optredes, meestal na die nommer ''Love of My Life'', waar hierdie teks ook voorkom. Na die maak van die video gaan hy baie agteruit. Mary Austin sy lewenslange vriendin besoek hom gereeld. Mercury het elke dag meer pyn, begin sy sig om te verloor en sy disoriëntasie was so oorweldigend dat hy nie uit die bed kon kom nie.
Op 23 November 1991, een dag voor sy dood, maak Mercury amptelik wêreldwyd bekend dat hy MIV-positief is. Dit het hy deur middel van 'n kort persverklaring gemaak op sy sterfbed. Mercury sterf op 24 November 1991 om 18:48 uur in sy Londense huis aan 'n longontsteking. Hy was 45 jaar oud. Freddie is in private diens veras in Londen. In die laaste maande van sy lewe het hy enkele nommers voltooi vir die laaste Queen-CD, ''Made In Heaven''. Die laaste nommer wat Mercury gesing het was Mother Love in Montreux, kon hy nie voltooi nie en Brian May het uiteindelik die laaste couplet ingesing. Die nommer het verskyn op die laaste Queen-album, ''Made In Heaven''. Hierdie [[CD]] is vier jaar na sy dood uitgegee, in November 1995. Die hele album is gemaak as 'n ode aan Freddie. In 1997 het die oorblywende Queen-lede nog 'n laaste ode aan Freddie, ''No-One but You (Only the Good Die Young''). In 2000 verskyn nog 'n CD-boks met onder andere ook die repetisies met Montserrat Caballé en [[Michael Jackson]] ingesluit.
== Verwysings ==
| |||