Balalaika: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Uitgebrei |
Klaar |
||
Lyn 1:
[[Lêer:
[[Lêer:Contrabassbalalaika.jpg|thumb|
Die '''balalaika''' ([[Russies]]: балалайка, uitgespreek [bəlɐlajkə]) is ’n [[Rusland|Russiese]] [[musiekinstrument]] met ’n kenmerkende driehoekige klankkas en drie snare. Twee snare is gewoonlik dieselfde gestem en die derde een ’n kwart hoër. Laasgenoemde word gebruik om melodieë en akkoorde te speel. Die instrument word dikwels vir Russiese volksmusiek en {{nowrap|-danse}} gebruik.
Lyn 16:
Die algemeenste solo-instrument is die prima, wat tot E<sub>4</sub>–E<sub>4</sub>–A<sub>4</sub> gestem word (die twee laagste snare word dieselfde gestem). Soms word die balalaika deur folk-musikante in ’n "kitaarstyl" tot G<sub>3</sub>–B<sub>3</sub>–D<sub>4</sub> gestem (’n na-aping van die drie hoogste snare van die [[Russiese kitaar]]). Dit is dan makliker vir kitaarspelers om die instrument te bespeel, maar klassieke balalaikaspelers vermy dié stemming. Dit kan ook tot E<sub>4</sub>–A<sub>4</sub>–D<sub>5</sub> gestem word, soos sy neef die [[domra]].<ref>[http://www.get-tuned.com/balalaika.php How to tune a Balalaika]</ref> Die folk-stemming "voor Andrejef" D<sub>4</sub>–F{{musiek|kruis}}<sub>4</sub>–A<sub>4</sub> was baie gewild, want dit het dit makliker gemaak om sekere [[riff]]s te speel.<ref>{{cite web|url=http://balalaikafr.free.fr/index.php?option=com_content&task=view&id=18&Itemid=61&lang=us|title=Balalaika.fr – Origins of balalaika|author=Micha Tcherkassky}}</ref>
[[Lêer:TenorBalalaika1.jpg|thumb|210px|’n Tenoorbalalaika. Hulle het in onbruik verval.]]
[[Lêer:Balalaika.jpg|thumb|220px|’n Balalaika in ’n soewenierstyl.]]
Balalaikas is al in die volgende groottes gemaak:<ref>Ekkel, Bibs; ''The Complete Balalaika Book''; Mel Bay Publications; Pacific, Missouri: 1997. pg. 90–92. {{ISBN|0-7866-2475-2}}</ref>
:{| class="wikitable"
! Naam !! Lengte !! Algemene stemming
Line 47 ⟶ 49:
Primabalalaikas met ses snare (drie stelle dubbele snare) is ook algemeen. Hulle het diwels ’n "kitaarstemming".<ref>[http://www.mandolinluthier.com/balalaika_page.htm What is a balalaika?]</ref> Altbalalaikas met vier stringe is ook beskikbaar en word in die orkes van die Pjatnitski-folkkoor gebruik.
==Geskiedenis==
Die presiese oorsprong van die balalaika is onseker. Daar word egter ooreengestem dat dit ontstaan het uit die domra, ’n instrument uit die [[Kaukasus]]-streek van Rusland. Daar is ook ooreenkomste met die [[Kazachstan|Kazachse]] [[dombra]], wat twee snare het, en die [[Mongolië|Mongoolse]] [[topshur]].<ref>Findeizen, Nikolai. ''History of Music in Russia from Antiquity to 1800.'' Ed. Miloš Velimirović en Claudia Jensen. Vol. 1. Bloomington, IN: Indiana UP, 2008. P. 172.</ref>
Vroeë afbeeldings van die balalaika wys dit het tussen twee en ses snare gehad. Die eerste keer dat die instrument genoem is, is in ’n dokument uit 1688. Volgens ’n [[Moskouse Kremlin|Krelin]]-wag se logboek is twee mense gekeer om die balalaika te speel terwyl hulle dronk was.<ref>{{cite news|title=Balalaika orchestra offers glimpse of instruments, music|url=http://www.dailyprogress.com/entertainment/article_3bd28b46-7c32-5f5d-aa33-fd7d73a5a781.html|accessdate=18 Desember 2012|newspaper=The Daily Progress|date=28 September 2012}}</ref> Ook in dokumente uit 1700 en 1714 word die instrument genoem. In die vroeë 18de eeu het die term in Oekraïense dokumente begin verskyn.
===Die Andrejef-tydperk===
In die 1880's het die professionele vioolspeler Wasili Wasilijewitsj Andrejef, met die hulp van die vioolmaker W. Iwanof, dit ontwikkel wat die gestandaardiseerde balalaika sou word. Orkeste het dié instrument begin gebruik. ’n Paar jaar later is die balalaika verder verfyn.
Andrejef het die ontwerp gepatenteer en talle tradisionele Russiese folkwerke vir die orkes geskryf. Hy het ook ’n aantal konsertstukke vir die instrument gekomponeer.<ref>{{ru}} Прохоров, А. М., ed. ''Большая Советская Энциклопедия.'' 3de uitg. Vol. 2. Москва: Советская Энциклопедия, 1970. pp. 16-17.</ref>
== Sien ook ==
| |||