Jin en jang: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) k →Geskiedenis: skakel |
Sobaka (besprekings | bydraes) k →Uitleg: skakels |
||
Lyn 10:
Jin: die donker kant van die berg en jang: die ligte kant van die berg. Jin en Jang is die uitdrukkingsvorme van die Tao en het geen waarde in hulleself nie. So kan 'n individu nooit 'n jin of jang in 'n absolute sin wees nie.
Jin en jang word gewoonlik onderskeidelik swart en wit aangedui. Jin en jang is 'vasgevang' in 'n sirkel wat die tao simboliseer; [[Taoïsme]], die [[Taijitu]] (太極 圖), ook bekend as die T'ai Chi [[simbool]].
Jin- jang manifesteer volgens 'n aantal beginsels:
Lyn 41:
Daar is verskeie faktore wat die beweging van jin en jang beïnvloed; die grondwet, die [[klimaat]], die [[seisoen]], die aktiwiteite en die emosionele omgewing. Alle komponente beïnvloed voortdurend mekaar en werk as 'n dinamiese netwerk. Dit beteken dat in balans nie 'n vaste statiese oomblik is nie, maar iemand in balans kan onder alle omstandighede aanpas by verandering. Die lewe is beweeging.
Die jin-jang-filosofie is nog steeds die basis van die Chinese kultuur tot vandag toe; medisyne ([[akupunktuur]]), sport, dans of die kompleksiteit van die menslike persoonlikheid ([[Chinese astrologie]] en die I Ching) en dies meer.
== Geskiedenis ==
Die oorsprong van jin en jang gaan duisende jare terug. Die beginsel word vir die eerste keer in die I Ching genoem, wat dateer uit ongeveer 3000 jaar vC. Mense het probeer om die lewe te voorspel deur op sekere tye 'n skouerblad van 'n skaap in die vuur te hou, wat dan deur die hitte gebreek word en die vorm van die breuk het aangedui wat van die gode verwag kan word. In daardie tyd is die Chinese die [[Chinese karakter|skrif]] gebruik om met die gode te kommunikeer en sodoende 'die uitkoms van die breuk' is op die betrokke been geskryf, wat gehou is.
| |||