Ekspressionisme: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 11:
Ekpressionisme het in Duitsland<ref>Stayan, JL. 1997. Modern drama in theory and practice. Volume 1: Realism and Naturalism. Great Britain: Cambridge University Press. Pagina 37</ref> na die [[Eerste Wêreldoorlog|Eerste Wêreld Oorlog]] ontwikkel. Een van die belangrike skrywers van hierdie beweging was Strindberg.<ref>Brockett, OG. 1974. The theatre: An introduction. (3rd edition). New York: Holt, Rinehart and Winston. Pagina 348.</ref> Hierdie skrywers het geglo dat daar nie so iets soos 'n fundamentele waarheid is nie. Die uiterlike realiteit moet gevorm word volgens die innerlike realiteit se waardes en visies. Hulle glo dat die sosiale lewens van baie mense net 'n fasade was van sukses waaragter hul baie geheime en onbewuste begeertes en frustrasies wegsteek. Dit is hierdie subjektiewe realiteit wat die ekspressionis wil ontdek.
 
Die ontwikkelling van Ekspressionisme begin met die die “The Beggar” van Reinhard J. Sorge in 1892–1916). Daarna voer Strindberg sy “Dream Play” en “The Ghost Sonate” op. Frank Wedekind maak opgang met die drama “The spring awakening”.<ref>Stayan, JL. 1997. Modern drama in theory and practice. Volume 3: Epic theatre and Expressionism. Great Britain: Cambridge University Press. Pagina 16.</ref> George Kaiser<ref>Stayan, JL. 1997. Modern drama in theory and practice. Volume 3: Epic theatre and Expressionism. Great Britain: Cambridge University Press. Pagina 39 – 47.</ref> voer in 1917 die stuk “From Morn to Midnight”<ref>Brockett, OG. 1974. The theatre: An introduction. (3rd edition). New York: Holt, Rinehart and Winston. Pagina 351.</ref> op waarin die sentrale karakter 'n bank klerk is wat geld steel. Die drama laat mens nogal aan die middel-eeuse drama “Elkeman” dink. In Duitsland was daar ook die regisseur Ewin Piscator wat daarvan gehou het om met klank en film te werk. Hy kan ook gesien word as 'n belangrike regiseurregisseur van die Epiese teater. Hierdie twee genres oorvleuel redelik en het mekaar beïnvloed. Die eerste volle ekpressionistiese stuk is in 1909 opgevoer in Wene deur Oskar Kokoschka. Die drama is genoem ''Moordenaar, die hoop van vroue''<ref>Stayan, JL. 1997. Modern drama in theory and practice. Volume 3: Epic theatre and Expressionism. Great Britain: Cambridge University Press. Pagina 38.</ref>''.'' In hierdie stuk streef 'n vrou en man beide na dominansie. Hulle beseer mekaar en hy gaan tronk toe. Hy ontsnap en gaan na die vrou terug, maar deur net aan die vrou te raak val sy dood neer. Die stuk eindig waar hy almal om hom doodmaak soos muskiete. Die karakters in ekspressionistiese drama’s is vlak en eensydig geskilder want hulle word mitiese karakters. Daar is baie koor-effekte en ook gedeklameerde dialoog.
 
Al het die ekspressionistiese teater wel getaan in die 1920’s het dit wel 'n groot invloed gehad op die teater in Amerika. Skrywers wat daardeur beïnvloed is, is Thronton Wilder, Eugene O’Neill,<ref>Stayan, JL. 1997. Modern drama in theory and practice. Volume 1: Realism and Naturalism. Great Britain: Cambridge University Press. Pagina 137.</ref> Sean O’Casey, Ionesco en ook [[Samuel Beckett]]. Eugene O’Neill<ref>Brockett, OG. 1974. The theatre: An introduction. (3rd edition). New York: Holt, Rinehart and Winston. Pagina 354.</ref> in Amerika 'n paar ekspressionistiese toneelstukke geskryf|: ''The Hairy Ape, The Emperor Jones,'' en ''The Great God Brown'' en Elmer Rice<ref>Stayan, JL. 1997. Modern drama in theory and practice. Volume 3: Epic theatre and Expressionism. Great Britain: Cambridge University Press.</ref> skryf ''The Adding Machine''<ref>Brockett, OG. 1974. The theatre: An introduction. (3rd edition). New York: Holt, Rinehart and Winston. Pagina 361.</ref>''.''