Diplomasie: Verskil tussen weergawes

'''Diplomasie''' is die kuns en praktyk van onderhandelinge tussen verteenwoordigers van [[Staat|state]]. Dit verwys gewoonlik na internasionale diplomasie, die uitvoering van [[internasionale verhoudinge]]<ref name="ron" /> deur die voorbiddingwerk van professionele diplomate ten opsigte van 'n volledige reeks aktuele kwessies. Internasionale verdrae word gewoonlik deur diplomate onderhandel voor goedkeuring deur nasionale politici.

Die basis van die diplomasie is die dialoog en/odf onderhandelinge tussen twee of meer groepe oor sake wat mense wil reël. Bekende voorbeelde hiervan is die vredesdialoog tussen die twee lande wat in [[oorlog]] is, handelsooreenkomste tussen twee of meer lande, en ontwapeningsaamesprekings.

Diplomatieke dialoog word gekenmerk deur die deelname aan die bespreking van twee (of meer) groepe wat nie aan mekaar verwant is nie en waar ook duidelike verskille tussen hulle bestaan, in 'n situasie waarin beide groepe egter enigsins 'n belang het by die vind van oplossings vir hul onderlinge probleme. Diplomasie is nieveral nodigdaarop asgerig daarom geendie teenstellings wat in verskille isvoorkom nie,te diplomasieoorbrug ismaar daarvoordien omook as die teenstellingsformele watkanaal inom verskilleverhoudinge voortkomtussen lande te oorbrugbestuur.

Van belang is ook om duidelik onderskeid te maak tussen die dialoog tussen verskillende groepe en tussen dele van dieselfde groep, laasgenoemde is nie diplomasie nie , maar [[politiek]]. 'n Onderhandeling oor padkonstruksie tussen Mosambiek en Suid-Afrika, byvoorbeeld is byvoorbeeld 'n diplomatieke aangeleentheid, padkonstruksie binne Suid-Afrika is 'n saak vir die Suid-Afrikaanse juridiksie en politiek. Die diplomatieke dialoog tussen Suid-Afrika en Mosambiek word dan gevoer deur verteenwoordigers (diplomate) van die twee politieke liggame van beide lande en word ook agterafvooraf deur die politiek van beide lande goed- of afgekeur. Die deur diplomate onderhandelde verdrae moet deur hulle onderskeie lande geratifiseerd word.

Die uitruil van gesante tussen state het al tydens die oudheid voorgekom. In vredestyd is selfs gesante uitgewisselduitgeruil tussen kompeterende state, soos sekere Griekse stadstate en die [[Persiese Ryk]] plaasgevind. Ook [[Alexander die Grote]] het diplomate gebruik. Diplomasie was ook 'n noodsaaklike hulpmiddel vir die groot Hellenistiese koninkryke, wat in die [[Midde-Ooste]] verskeie oorloë veg en dikwels onderhandel oor 'n vredesverdrag.

Na die val van die [[Wes-Romeinse Ryk]] het die Germaanse konings die gebruik om gesantskappe uit te ruil oorgeneem. Permanente gesantskappe ontstaan tussen [[Venesië]] en die [[Oos-Romeinse Ryk]] in die twaalfde eeu. In 1455 het Francesco Sforza, Hertog van Milaan, vir die eerste in die geskiedenis van die diplomasie, 'n permanente diplomatieke verteenwoordiging byin die Republiek Genua geopen. Onder invloed van die Venesiaanse diplomasie is die gebruik om permanente verteenwoordigers uit te ruil vanaf die vyftiende eeu in [[Wes-Europa]] versprei.

Die mees senior diplomaat in 'n missie is 'n ambassadeur. Die ambassadeur is die verteenwoordiger van sy/haar [[staatshoof]] en sy/haar [[regering]] by die regering waar hy/sy geakkrediteer is. Hierdie akkreditasie word gegee in die sogenaamde geloofsbriewe, waarin die uitstuurende staatshoof bevestig dat die aanwesige ambasadeur deur hom/haar uitgestuur word. Die oorhandiging van die geloofbrief aan die staatshoof van die gasheerland gaan telkens saam met 'n formele seremonie.

'n Permanente verteenwoordiger is gelykwaardig aan 'n ambassadeur, met hierdie verskil dat hy/sy nie geakkrediteer is by 'n ander regering nie, maar by 'n internasionale organisasie waar sy/haar land lidmaatskap het, soos die [[Europese Unie]], [[NAVO]] of die [[Verenigde Nasies]].

Diplomate hou hulle streng besig met die staatsbelang. Diplomate kan egter ook belas word met die aktiwiteite van 'n konsulaat-generaal. Die diplomaat ook die individuele belange van die eie staatsburgers in die gastland verteenwoordig insoos lynomskryf metin die weenseVerdrag van KonfensieWene viroor konsulêre aangeleenthede. In 'n gasheerland kan verskeie konsulate-generale of gewone konsulate gestig word, maar slegs een ambassade.

Diplomate geniet diplomatieke immuniteite om te voorkom dat hulle deur plaaslike owerhede vervolg word. Met (ernstige) oortredings kan die ambassadeur die immuniteite van die'n personeeldiplomaat ophef. By 'nTydens konflik (vanof 'n 'diplomatieke voorval') kan die ontvangende staat die ambassadeur ter verantwoording roep en in uiterste geval ''[[persona non grata]]'' verklaar, waardeur selfs die diplomatieke betrekkinge verbreek kan word.

Die werwing van diplomate gebeur in die meeste lande deur middel van 'n moeilike diplomatieke eksamen, waarna gewoonlik nog 'n opleiding volg.