Habitat: Verskil tussen weergawes

Dit maak sin dat ’n bepaalde samestelling van diere en plante in dieselfde habitat leef. Sekere voedsel- en omgewingsfaktore lok ’n kombinasie van insekte, voëls en ander diere na ’n gedeelde gebied. Die samestelling begin dus met ’n aanbod van sekere plante en -kombinasies, plantvreters (soos bokke, hase en ander herbivore) wat daarvan leef en uiteindelik dalk self die slagoffers van roofdiere (karnivore) kan word.

 

Plante en diere het sekere voorkeure vir ’n habitat waarin hulle kan leef en gedy.

 

Bobbejane kan enigiets tussen 2 km en 14 km per dag trek om kos en water te soek indien nie genoeg naby hul blyplek beskikbaar is nie. Hulle doen dit uitsluitlik in die dag, wanneer dit lig genoeg is en hulle verlaat nooit hul habitat ná sononder nie.

 

Dit val op hoe vasbeslote groepe diere – en selfs individue van dieselfde spesie – hul blyplek kan verdedig. Dié territoriale (gebieds-) gedrag lei meestal tot konfrontasies en selfs gevegte om indringers te verdryf.

 

[[Lêer:Musk oxen mammals ovibos moschatus.jpg|duimnael|Muskusbeeste se sirkelformasie om hulle teen roofdiere te verdedig, is 'n goeie voorbeeld van gebiedsgedrag.]]

 

Mense vernietig meermale diere se natuurlike habitat deur besoedeling, ontbossing, brande, stedelike ontwikkeling, jag en ander optrede. Daarom is daar individue en bewaringsgroepe wat hulle vir die bewaring van dierehabitatte en die aktiewe bestuur van natuurlewe beywer.

 

Programme om Suid-Afrika se soogdiere en ander spesies te bewaar, is nou verbind met habitatbewaring. Die bewaring van ’n spesie of groep spesies is eers suksesvol as hul habitat ook doeltreffend bewaar word.

 

1.     Bateman, Graham. ''The Illustrated Encyclopedia of the Animal Kingdom''. Andromeda Oxford. 1991. <nowiki>ISBN 1 871869 10 2</nowiki>

 

5.     Smith, Laurie. ''Hoe verklaar u dit?''  Deel 3. Ekogilde. 1997 <nowiki>ISBN 0-9583889-9-3</nowiki>

 

 

[[Kategorie:Ekologie]]