Huperion (maan): Verskil tussen weergawes

|bibcode=1997AJ....113.2312F

}}</ref> Oor sowat 1&nbsp;000&nbsp;jaar kon uitwerpsels van ’n hipotetiese Hyperion-botsing die maan [[Titan (maan)|Titan]] teen lae snelhede getref en vlugtige stowwe in Titan se atmosfeer laat opbou het.<ref name=Farinella1997/>

 

===Samestelling===

[[Voyager 2]] is deur die Saturnusstelsel, maar het Hyperion net van ’n afstand af afgeneem. Dit het individuele kraters gewys asook ’n enorme rif, maar nie die tekstuur van die maan se oppervlak nie. Vroeë foto's deur [[Cassini–Huygens|Cassini]] het op ’n vreemde voorkoms gedui, maar dit was eers met Cassini se verbyvlug van Hyperion op 25 September 2005 dat gesien kon word hoe vreemd Hyperion werklik daar uitsien.

 

Sy oppervlak is bedek met diep kraters met diep rande en dit gee die maan die voorkoms van ’n reusespons. Die onderkant van elke krater is vol donker materiaal. Die rooierige stof bevat lang kettings van [[koolstof]] en [[waterstof]] en lyk baie soos materiaal wat op ander mane van Saturnus aangetref word, veral Iapetus. Wetenskaplikes skryf Hyperion se sponsagtige voorkoms daaraan toe dat dit ’n ongewoon lae digtheid vir so ’n groot voorwerp het. Dit maak die maan baie poreus, met ’n lae oppervlakswaartekrag. Dié eienskappe lei daartoe dat voorwerpe wat daarteen bots die oppervlak saampers pleks van uithol.<ref name='next2015'>{{cite news |url=http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?feature=4606 |title=Cassini Prepares for Last Up-close Look at Hyperion |work=Jet Propulsion Laboratory |date=28 Mei 2015 |accessdate=2015-05-29 }}</ref>