Kus: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 92:
Brakwater word gevorm deur die vermenging van varswater (oppervlakwater of grondwater) met seewater. 'n Brakwaterpoel kan ontstaan deurdat die see na 'n varswatergebied deurbreek of deur die vermenging van reënwater met soutwater, wat byvoorbeeld op groot skaal in strandmere die geval kan wees. Brak water het 'n sout inhoud van tussen 0,5 ‰ (vir varswater) tot 30 ‰.
 
Die werklike vermenging van vars en seewater geskied langsaam, sodat daar 'n soutgehalte gelaagdheid optree: waterlae wat in soutgehalte verskil, en dus ook van soortlike gewig, lê op mekaar, met souter lae normaalweg dieper. As gevolg van die gelaagdheid word die vermenging van oppervlakwater met die dieper lae meestal belemmer, waardeur daar in die onderste lae ʼn suurstoftekort ontstaan. Onder hierdie omstandighede word giftige [[swaelwaterstof]] (H<sub>2</sub>S) gevorm, en die vermenging van lae as gevolg van byvoorbeeld 'n storm het soms baie visvrektes tot gevolg. In kusgebiede kan groot veranderings in die soutgehalte voorkom na gelang die toevoer van sout- of vars- water die oorhand kry.
 
'n Uiterste voorbeeld word gevind by rotspoele waarin die soutgehalte kan wissel tussen naastenby vars (na 'n reënbui) tot oorversadig sout na 'n lang sonskynperiode waartydens baie van die water verdamp. Hierdie uiterste wisselings bring mee dat brakwateromgewings dikwels 'n ongunstige habitat vir lewende organismes is. Die bekendste sout-en-varswater-omgewing word by estuaria gevind, waar die seewater voortdurend in aanraking is met vars rivierwater.