Nasiebou: Verskil tussen weergawes

Só sê prof. Elirea Bornman in die boek ''Die reënboognasie versus die kleure van die reënboog'' (2013). Sy verduidelik dat politieke wetenskaplikes soos Karl Deutsch en William Foltz, Charles Tilly en Reinhard Bendix die term gedurende die 1950’s en 1960’s begin gebruik het. "Hierdie teoretici het hoofsaaklik gefokus op prosesse van nasionale integrasie en konsolidasie wat tot die vestiging van die moderne staat bydra. Nasiebou word dus beskou as ’n proses van [[Sosiale transformasie|sosiale transformasie]] waardeur onderontwikkelde, arm en bekrompe groepe in ’n moderne staat byeengebring word – ’n staat wat gekenmerk word deur vrede, gelyke geleenthede en ekonomiese geleenthede", skryf sy.

“Suid“[[Suid-Afrika]] het by die aanvang van ’n nuwe politieke bedeling gebreke gegaan aan ’n algemeen aanvaarde nasionale identiteit en ’n gevoel van nasieskap. ’n Proses van nasiebou is gevolglik beskou as die logiese stap om die leemtes te vul wat deur die apartheidsbestel gelaat is en om ’n verenigde en harmonieuse Suid-Afrikaanse nasie uit die verdeeldheid van apartheid te skep. Maar ten spyte van die oorweldigende nasiebou-diskoers en ’n oorvloed inisiatiewe om die verdelings van die verlede te bowe te kom, word die Suid-Afrikaanse regering steeds deur die probleem van nasionale eenheid – of die gebrek daaraan – gekonfronteer en in baie opsigte is die Suid-Afrikaanse samelewing steeds op rasse en etniese gebied versplinter.”