Dione (maan): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Spellings
kNo edit summary
Lyn 49:
[[Lêer:Dione and Saturn.jpg|duimnael|200px|Dione met Saturnus in die agtergrond, soos afgeneem deur Cassini in 2005.]]
 
Cassini het die vier mane wat hy ontdek het (Tethis, Dione, [[Rhea]] and [[Iapetus (maan)|Iapetus]]) die ''[[Sidera Lodoicea]]'' ("die sterre van Lodewyk") genoem, ter ere aan Koning [[Lodewyk XIV van Frankryk]]. Sterrekundiges het daaraan gewoond geraak om na die vier mane en [[Titan]] te verwys na as "Saturnus I" tot "Saturnus V". Na die ontdekking van [[Mimas (maan)|Mimas]] en [[EnceladusEnkelados]] in [[1789]] is die stelsel uitgebrei tot "Saturnus VII".
 
Die huidige name van die sewe satelliete (destyds die enigste ontdekte satelliete) is afkomstig van [[John Herschel]] (die seun van [[William Herschel]]), die ontdekker van Mimas en EnceladusEnkelados. In sy 1847-uitgawe van ''Results of Astronomical Observations made at the Cape of Good Hope''<ref>Soos gerapporteer deur, [http://adsabs.harvard.edu//full/seri/MNRAS/0008//0000042.000.html ''Monthly Notices of the Royal Astronomical Society'', Vol. 8, Nr. 3, bl. 42–43]. [[14 Januarie]], [[1848]].</ref> stel hy voor dat die name van die Titane, die broers en susters van [[Kronos]] (die Griekse weergawe van [[Saturnus (mitologie)|Saturnus]]), eerder gebruik word.
 
== Fisiese eienskappe ==
Dione bestaan hoofsaaklik uit [[Water (molekuul)|waterys]]. Die maan is egter die derde digste van Saturnus se mane (behalwe vir [[EnceladusEnkelados]] en [[TitanTitaan]] watwaarvan sedie digtheid deur swaartekragsamepersing verhoog word) en dus word daar aanvaar dat 'n groot gedeelte (~ 46%) aan die binnekant van die satelliet uit digter materiaal, soos silikarots, moet bestaan.
 
Alhoewel dit ietwat kleiner en digter is, is Dione baie soortgelyk aan [[Rhea]]. Hulle het soortgelyke albedo-eienskappe en dieselfde afwisselende terrein. Beide het ook verskillende voor- en agterhemisfere. Dione se voorste hemisfeer bevat baie kraters en is deurlopend helder. Die agterkant het egter 'n ongewone en merkwaardige oppervlakeienskap: 'n netwerk van helder merke en strepe op 'n donker agtergrond, bo-oor die kraters, wat aandui dat hulle nuwer is. Tans is bekend dat hierdie lyne ys-afgronde is.