Lugband: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Opruim Etiket: 2017-bronwysiging |
taalverbeterings, tikfoutjies |
||
Lyn 1:
[[Lêer:John Boyd Dunlop.jpg|duimnael|356x356px|John Dunlop, uitvinder van lugbande.]]
Sedert die uitvinding van die '''lugband''' in 1845 het dit heelwat ontwikkeling ondergaan, nie alleen wat betref die lugbandmateriale nie, maar ook die konstruksie. Teenswoordig is daar hoofsaaklik twee groepe bande in gebruik, naamlik kruislaag- en straallaagbande, en die
Die eienskappe van bande word in groot mate deur die profilering van die loopvlak en die lugdruk in die band (banddruk) beïnvloed. Die doel van 'n lugband is om aan 'n voertuig 'n veerkragtige verbinding met die padoppervlak te gee. Die band bestaan uit 'n hol voering (karkas) met 'n loopvlak, en in die holte van die band is gewoonlik 'n binneband wat met lug gevul word.
== Ontwikkeling ==
Die eerste bekende patent op lugbande is in 1845 aan R. Thomson in [[Engeland]] toegesê. Die band het bestaan uit 'n soort rubberslang met nie-rekbare vesels wat met lug gevul was. Die uitvinding was egter nie suksesvol nie en dit het tot 1892 geduur voordat lugbande weer belangstelling gewek het.
Die Ierse veearts [[John Dunlop]] (1840- 1921) het toe die patent op feitlik 'n identiese band as die van Thomson bekom, wat bestem was vir die steeds
Katoenkoord is sedert 1920 gebruik en in die soektog na kunsstowwe is daar in 1935 na rayon (kunssy) oorgeskakel, terwyl [[Michelin]] selfs staaldraad en later nylon begin gebruik het. Ander belangrike ontwikkelings was die bekendstelling van straallaagbande deur Michelin in die vyftigerjare, en die gebruik van poliësterkoord deur Goodyear in die sestigerjare.
Lyn 17:
Die oorspronklike lugbande was hoëdrukbande, waarin die lugdruk moes kompenseer vir die elastisiteit van die swakker ontwikkelde rubber. Die bande het boonop 'n lae lugvolume gehad. Die verbeterde voeringkonstruksie en hoë luginhoud van die moderne bande bring mee dat die banddruk laer is en bande byvoorbeeld selde meer bars. Teenswoordig wissel die banddruk tussen gemiddeld 1 en 2 bar. Die voering van 'n band is opgebou uit koordweefsel van [[katoen]], [[nylon]], [[rayon]] of [[poliëster]], wat in lae aangebring is.
Die koordvesel of -draad is met rubber deurdrenk en bestaan uit lengte (skerings-) en dwars- (inslag-) drade. By kruislaagbande
By straallaagbande word die dwarslêende skeringsdrade met ʼn gordel, waarvan die skeringsdrade in die looprigting van die band lê, bedek. Die gordel word met tekstiel
Die wande en loopvlak van ʼn band word deur middel van ʼn stralingsproses
Die hiel of rand van die voering bevat staaldrade en is die gedeelte van die wande wat deur die
As die profiel afgeslyt het, is dit moontlik om 'n nuwe profiel te laat insny (opgesnede bande), hoewel dit
Op 'n band met die merk 145 x 10, dui die syfer 145 op die wydte van die band (volgens die vervaardigers se spesifikasies), terwyl die syfer 10 op die deursnee van die
== Padgedrag ==
Lyn 42:
'n Nuwe band kan by 'n sekere snelheid byvoorbeeld 'n sekere hoeveelheid water verplaas (deur die groewe laat vloei), maar as die band afgeslyt is of die snelheid verhoog word, vorm die water 'n film tussen die band en die padoppervlak, waardeur die padhouvermoë verlore gaan en die voertuig gly.
Daar is 'n verskil
== Bronnelys ==
|