Geesteswetenskappe: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sb008 (besprekings | bydraes)
No edit summary
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 103:
Sedert die laat 19de eeu is 'n sentrale regverdiging vir die geesteswetenskappe dat dit self-refleksie aanmoedig—'n self-refleksie wat, op sy beurt, help met die ontwikkeling van persoonlike bewussyn of 'n aktiewe sin van burgerlike plig.
 
[[Wilhelm Dilthey]] en Hans-Georg Gadamer gesentreer die geesteswetenskappe se poging om homself te onderskei van die natuurlike wetenskappe in [[Mens|die mens]] se drang om sy eie ervarings te verstaan. Hierdie begrip, wat hulle beweer, bind eensgesinde mense van soortgelyke kulturele agtergronde saam en bied 'n sin van kulturele kontinuïteit met die [[geskiedenis van die filosofie|filosofiese verlede]].
 
Geleerdes in die laat 20ste en vroeë 21ste eeu beweer dat "narratiewe verbeelding"<ref>von Wright, Moira. "Narrative imagination and taking the perspective of others," ''Studies in Philosophy and Education'' (Julie, 2002), 407–416.</ref> die vermoë is om die rekords van ervarings buite 'n mens se eie individuele sosiale en kulturele konteks te verstaan. Deur die narratiewe verbeelding, word dit beweer, ontwikkel geesteswetenskappe skoliere en studente 'n gewete meer geskik vir die multikulturele wêreld waarin ons leef.