Olivier Messiaen: Verskil tussen weergawes

'''Olivier Eugène Prosper Charles Messiaen'''<ref>Griffiths, Paul (20 Januarie 2001). "Messiaen, Olivier (Eugène Prosper Charles)". Oxford Music Online. doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.18497.</ref> ([[Frans]]: [ɔlivje mɛsjɑ̃]; * [[10 Desember]] [[1908]] – † [[27 April]] [[1992]]) was 'n Franse komponis, orrelis, en ornitoloog, en een van die belangrikste komponiste van die 20ste eeu.

 

Hy het musiek geskryf vir kamerensembles en -orkeste, sowel as vokale musiek en solowerke vir orrel en klavier. Hy het ook geëksperimenteer met die gebruik van nuwe elektroniese instrumente wat ontwikkel is in [[Europa]] gedurende sy leeftyd.

 

 

Messiaen het die Paryse Konservatorium op die ouderdom van 11 jaar betree en het onderrig ontvang vanaf onder andere [[Paul Dukas]], Maurice Emmanuel, Charles-Marie Widor en Marcel Dupré. Hy was aangestel as orrelis by die ''Église de la Sainte-Trinité'', Parys, in 1931. Dit was 'n pos wat hy sou hou tot sy dood. Hy het onderrig gegee by die ''Schola Cantorum de Paris'' gedurende die 1930's. By die val in 1940 van [[Frankryk]] was Messiaen 'n krygsgevangene gemaak. In die tyd het hy sy ''Quatuor pour la fin du temps'' ("Kwartet vir die Einde van Tyd") gekomponeer vir die vier beskikbare instrumente naamlik —klavier, viool, tjello en klarinet. Die stuk was die eerste keer deur Messiaen en sy mede gevangenes voor 'n verhoor van gevangenes en wagte opgevoer. Hy was kort na sy vrylating in 1941 aangestel as professor in harmonie, en later ook professor van komposisie in 1966 by die Parys Konservatorium. Die posisies het hy gehou tot sy aftrede in 1978. Sy vele uitsonderlike studente sluit George Benjamin, Alexander Goehr, Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen, en Yvonne Loriod, in, wie sy tweede vrou sou word.