Hans-Georg Gadamer: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) k Vertaalnota |
Sobaka (besprekings | bydraes) Bywerkings |
||
Lyn 9:
Volgens Gadamer is die hermeneutiek die verstaan (''Verstehen''), begryp en interpretasie van menslike en kulturele lewensuitdrukkings.
Volgens hom is daar spanning tussen metodologiese en filosofiese hermeneutiek omdat die [[waarheid]] wat in die alledaagse en geesteswetenskaplike te verstane is (begrip voor verkry is), nooit met behulp van reëls toegepas kan word nie. Die nastrewing van metodologiese reëls vir begrip is te danke aan die feit dat die verteenwoordigers van metodologiese hermeneutiek die geesteswetenskaplike verstaan en ten onreg gelykstel aan die natuurwetenskaplike ideaal van objektiewe kennis wat met metodiese middele [[kennis]] bekom het.
== Gadamer se waarheidsbegrip ==
Volgens Gadamer is die groot verdienste van Friedrich Schleiermacher dat hy begrip verstaan het as 'n gesprek, maar hy het nie hierdie beginsel konsekwent toegepas nie. Volgens Gadamer benodig begrip goeie wil en openheid vir die gespreksdeelnemer. Soos Schleiermacher beweer, is dit nie net objektiewe rekonstruksie nie, maar 'n uitruil van menings en integrasie (horisontale versmelting). 'n Werklike gesprek verander beide vennote, beide van die uitlêer en ook die teks.
Soos met Heidegger, is by Gadamer die hermeneutiese sirkel (sien hermeneutiek) nie suiwer formeel nie, maar [[ontologie]]s. Dit beteken dat die waarheid volgens Gadamer in beginsel nie bekend kan wees nie. Schleiermacher en [[Wilhelm Dilthey]] het nie besef dat die interpeteerder reeds deel van hierdie sirkel is nie.
Volgens Schleiermacher en Dilthey vorm tyd 'n hindernis tussen die interpeteerder en die geïnterpreteerde. Volgens Gadamer (en ook Heidegger) maak [[tyd]] begrip moontlik. Die tydgaping is produktief, aangesien dit die beweging van die horisonsamesmelting, en gevolglik die bestaan van nuwe betekenisse, die werkingsgeskiedenis (''Wirkungsgeschichte'') toelaat. Die werkingsgeskiedenis toon die produktiewe uitwerking van tyd op begrip. Die werkingsgeskiedenis bepaal wat na vore kom as 'n navorsingsvoorwerp.
Hierdie konsep van waarheid verskil van die korrespondensiemodel van waarheid. Ons eie lewe is deel van die werkingsgeskiedenis. Die ontologiese waarheid, die tradisie waarvan ons eie lewe deel is, word voorafgaan deur die onderskeid tussen ware en valse stellings.
Die ontologiese waarheid is 'n proses van openbaarmaking en verberging. Nuwe insigte word op die horison gebore, oues gaan verlore. Begrip is altyd 'n ander begrip, nooit 'n beter begrip nie.
Volgens Gadamer hang kennis af van die bedryfsgeskiedenis; die begrip word ondersteun deur 'n produktiewe gebeurtenis (die werkingsgeskiedenis) en kan nie deur metodologiese reëls beheer word nie.
'n Onbevooroordeelde (neutrale) begrip is onmoontlik volgens Gadamer; elke ervaringhorison is per definisie beperk en gekenmerk deur vooroordeel. Terloops, Gadamer is teen die [[Verligting]], wat die ideaal van onbevooroordeelde begrip vereer.
Volgens Gadamer kan tydens elke oomblik van die werkingsgeskiedenis slegs 'n gedeelte van die waarheid bereik word; integrasie in die begrip is nooit volledig nie.
{{Kontinentale filosofie}}
| |||