Neo-Nazisme: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 49:
Die AWB het eers in Maart 1979, met die teer-en-veer van die historikus, prof. F.A. van Jaarsveld, omdat hy volgens die AWB die heiligheid van [[Geloftedag]] bevraagteken het, die openbare kollig betree en sy beeld as "die bewaarder van Afrikanerinstellings en - waardes" begin bou. Terre'Blanche en twaalf ander lede is van aanranding, betreding, ''crimen injuria'' en saakbeskadiging aangekla. Die beweging het heelwat media aandag bekom en ie bywoning van vergaderings het verbeter en die ledetal het begin groei.<ref>A Kemp, 1990. ''Victory or violence, The story of the AWB''. bl 9-17.</ref>
 
Vanweë Terre'Blanche se oratoriese vermoëns lok in die middel 1980’s groot gehore regoor die land met hom as spreker. Die AWB groei in hierdie tyd ook baie sterk, hoewel die militêre styl van die organisasie baie Afrikaners afskrik. Die AWB het byna 70 000 lede gehad in hierdie tydperk.In 1989 is Terre'Blanche van kwaadwillige saakbeskadiging en ''crimen injuria'' aangekla nadat hy die hekke van die [[Paardekraal-monument]] beskadig het. Op hierdie stadium het gerugte ook die rondte begin doen van 'n beweerde buite-egtelike verhouding met [[Jani Allan]], 'n rubriekskryfster vir die ''[[Sunday Times]]''. Dit het aanleiding gegee tot die skorsing van enkele hooggeplaaste lede waaronder Jan Groenewald (onderleier), Alkmaar Swart (voorsitter van die Grootraad), Manie Maritz en Chris Jooste, nadat hulle om Terre'Blanche se bedanking gevra het. 'n Skeuring in die hoofraad en die bedanking van duisende gewone lede het gevolg. Groenewald, Swart en Jooste het in Mei 1989 die Boere-Vryheidsbeweging (BVB) gestig. Eddie von Maltitz het weggebreek met die Nuwe AWB wat later na die Boere-Weerstandsbeweging (BWB) verander het en waarvan Andrew Ford die leierskap oorgeneem het. Dries Alberts (hoof van reklame en inligting), Chris Beyers, Willie Olivier en Dave Barnett (hoof van Aquila, die beweging se private sekerheidsmaatskappy), het ook die beweging verlaat. Alhoewel die AWB hierdeur in 'n oorlewingstryd gedompel is, het die beweging in 1990 geherorganiseer en het dit ten spyte van die genoemde terugslae, teen die vroeë negentigerjare 'n mate van sy vroeëre steun teruggewen. Dit kan hoofsaaklik aan Terre'Blanche se charisma en die politieke situasie in die land na Februarie 1990, waarmee die finale verval van [[Apartheid]] ingelei is, toegeskryf word. Die AWB was egter 'n groot deel van sy intellektuele en gesiene leiers kwyt en kritiek teen die hoofleier het van tyd tot tyd steeds na vore getree. Bewerings dat Terre'Blanche 'n drankprobleem het en diktatoriaal optree, en dat die AWB se finansies benard was, het veroorsaak dat Gawie Voischenk in 1991 met vier Wenkommando's weggebreek en die Boerekommando gestig het. In Januarie 1991 het die hoofsekretaris, Kays Smit, bedank om by die HNP aan te sluit en in 1992 het Piet Rudolph ook die beweging verlaat.<ref>H. Kotze & A. Greyling, Poltieke organisasies in Suid-Afrika A-Z. bl. 61-62.</ref><ref>A Kemp, 1990. ''Victory or violence, The story of the AWB''., bl, 113-129</ref><ref>F. Lotter, Hoeveel lewens het Eugene Terre'Blanche?, [[Beeld]], 25 Maart 1992. <ref></ref><ref>M. Van den Bergh, AWB geskud, Transvaler, 1 Maart 1991.</ref>
 
== Literatuur ==