Republiek Venesië: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 123:
Die buitengewone beskermde ligging temidde van 'n strandmeer is weerspieël in die Venesiaanse adellike tradisie van vryheid en ongebondeheid. Geen stadsmure, versterkings, paleisgardes of militêre paradepleine is hier benodig nie - in 'n nedersetting wat deur Middeleeuse kroniekskrywers as die vryste van alle vrye Italiaanse stede beskryf is.<ref>Frederic C. Lane: ''Venice. A Maritime Republic''. Baltimore, MD: The Johns Hopkins University Press 1973, bl. 1</ref> En al het Venesië sy Rooms-Katolieke identiteit steeds gehandhaaf, was die verhoudinge met Rome en die pousdom dikwels oorskadu deur politieke geskille. Die Venesiaanse owerheid se verdraagsaamheid teenoor nuwe Christelike strominge soos Protestantisme wat danksy handelaars uit die Europese Noorde ingang tot die strandmeerstad gevind het, is in Rome met argwaan bejeën.
 
Oorspronklik washet die klein nedersettings, wat op eilande in die Venesiaanse strandmeer gevestig is, gedurende die golf van barbaarse invalle in die Noord-Italiese streke van die ontbindende [[Romeinse Ryk]] as toevlugsoorde vir vastelandse vlugtelinge gedien. Naas vissery het die southandel 'n belangrike bron van inkomste geword.
 
Die vestiging van nuwe [[Atlantiese Oseaan|Atlantiese]] handelsroetes na die Amerikaanse vastelande en Oos-Indië het die onomkeerbare agteruitgang van Venesië as seemoondheid voorspel. Die republiek het vervolgens 'n reeks militêre neerlae gely in sy laaste groot seegevegte teen sy hoofteenstander in die oostelike [[Middellandse See]]gebied, die [[Ottomaanse Ryk]]. Uiteindelik is die laaste groot hoofstuk in die geskiedenis van Venesië as onafhanklike stadstaat tydens die woelinge van die Napoleontiese tydperk geskryf.