Republiek Venesië: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 119:
[[Lêer:Atlas Van der Hagen-KW1049B12 068-Stadsprofiel van- VENETIA.jpeg|duimnael|links|''Stadsprofiel van Venetia'' in Pieter Mortier se Nederlandse samestelling van Italiaanse stedeboeke met kaarte wat in 1704 gepubliseer is. Die omtrekke van Venesië is, heel gepas vir die hoofstad van 'n seerepubliek, dikwels beskryf as dié van 'n vis, of beter, dolfyn]]
[[Lêer:Guardi,Francesco - The Departure of Bucentaur for the Lido on Ascension Day.jpg|duimnael|links|Francesco Guardi: ''Die Bucintoro se vertrek op Hemelvaartsdag op pad na die Lido'' (omstreeks 1775/80). Die ''Bucintoro'' was die Republiek Venesië se seremoniële staatsgalei. Dit het sentraal gestaan in die jaarlikse ritueel wat deur die doge, die verkose staatshoof, voltrek is - die huwelik met die see. Die heersende Venesiaanse adel het 'n hele reeks staatsrituele ontwikkel waarby ook die werkersklas betrokke geraak het, en al kon dit geen regstreekse politieke invloed deur stemreg uitoefen nie, het gewone Venesiane hul plek in die eksperiment van vroeë kapitalisme gevind wat die Venesiaanse ekonomie aangedryf het - onder meer danksy betreklik hoë loonvlakke]]
As strandmeerstad was [[Venesië]], wat in sy boukuns Bisantynse, Oosterse, Gotiese, Renaissance- en klassieke invloede verenig het, 'n kunswerk in eie reg wat in die Middeleeue die bewondering van besoekers uitgelok het. Die aantreklikheid van sy ligging is op politieke gebied weerspieël deur 'n wyse regering in hande van sy adelsklas en 'n gesofistikeerde en hoogs ontwikkelde diplomatieke diens wat ekonomiese welvaart en politieke onafhanklikheid verseker het. In die digbevolkte stadskwartiere, die ''sestieri'', was die handhawing van dissipline en die voortdurende stryd teen water as die magtigste natuurelement, waarmee rekening gehou moes word, die grootste uitdagings wat Venesiane bemeester het. Doeltreffendheid en tegnologiese vooruitgang het die basis geskep vir die bou en onderhoud van 'n hoogs moderne handelsvloot, maar ook oorlogskepe waarmee Venesiaanse belange beskerm kon word - almal vervaardig in die ''Arsenale'', Middeleeuse Europa se gevorderdste en ongeëwenaarde skeepswerf.
Die buitengewone beskermde ligging temidde van 'n strandmeer is weerspieël in die Venesiaanse adellike tradisie van vryheid en ongebondeheid. Geen stadsmure, versterkings, paleisgardes of militêre paradepleine is hier benodig nie - in 'n nedersetting wat deur Middeleeuse kroniekskrywers as die vryste van alle vrye Italiaanse stede beskryf is.<ref>Frederic C. Lane: ''Venice. A Maritime Republic''. Baltimore, MD: The Johns Hopkins University Press 1973, bl. 1</ref> En al het Venesië sy Rooms-Katolieke identiteit steeds gehandhaaf, was die verhoudinge met Rome en die pousdom dikwels oorskadu deur politieke meningsverskille. Die Venesiaanse owerheid se verdraagsaamheid teenoor nuwe Christelike strominge soos Protestantisme wat danksy handelaars uit die Europese Noorde ingang tot die strandmeerstad gevind het, is in Rome met argwaan bejeën.
| |||