Republiek Venesië: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 121:
As strandmeerstad was [[Venesië]], wat in sy boukuns Bisantynse, Oosterse, Gotiese, Renaissance- en klassieke invloede verenig het, 'n kunswerk in eie reg wat in die Middeleeue die bewondering van besoekers uitgelok het. Die aantreklikheid van sy ligging is op politieke gebied weerspieël deur 'n wyse regering in hande van sy adelsklas en 'n gesofistikeerde en hoogs ontwikkelde diplomatieke diens wat ekonomiese welvaart en politieke onafhanklikheid verseker het. In die digbevolkte stadskwartiere, die ''sestieri'', was die handhawing van dissipline en die voortdurende stryd teen water as die magtigste natuurelement, waarmee rekening gehou moes word, die grootste uitdagings wat Venesiane bemeester het. Doeltreffendheid en tegnologiese vooruitgang het die basis geskep vir die bou en onderhoud van 'n hoogs moderne handelsvloot, maar ook oorlogskepe waarmee Venesiaanse belange beskerm kon word - almal vervaardig in die ''Arsenale'', Middeleeuse Europa se gevorderdste en ongeëwenaarde skeepswerf.
Die buitengewone beskermde ligging temidde van 'n strandmeer is weerspieël in die Venesiaanse adellike tradisie van vryheid en ongebondeheid. Geen stadsmure, versterkings, paleisgardes of militêre paradepleine is hier benodig nie - in 'n nedersetting wat deur Middeleeuse kroniekskrywers as die vryste van alle vrye Italiaanse stede beskryf is.<ref>Frederic C. Lane: ''Venice. A Maritime Republic''. Baltimore, MD: The Johns Hopkins University Press 1973, bl. 1</ref> Sy ekonomiese rol as handelspilpunt, wat die Bisantynse ooste met die Gotiese weste en Europa met die Mediterreense wêreld verbind het, was steeds ook verbonde met die uitruil van inligting en gedagtes sodat Venesië gaandeweg ook tot die intellektuele sentrum van Europa ontwikkel het. Hier was in die vroeë 16de eeu immers ook die wêreld se grootste uitgewerybedryf gesetel, terwyl studente uit die hele Europa aangetrokke gevoel het tot die Universiteit van Padua, geleë in die terra ferma, Venesië se vastelandse besittings in Noord-Italië.
En al het Venesië sy Rooms-Katolieke identiteit steeds gehandhaaf, was die verhoudinge met Rome en die pousdom dikwels oorskadu deur politieke meningsverskille. Die Venesiaanse owerheid se beweerde verdraagsaamheid teenoor nuwe Christelike strominge soos Protestantisme wat danksy die handelsbetrekkinge met die Europese Noorde ingang tot die strandmeerstad gevind het, is in Rome met argwaan bejeën. Uiteindelik is ook in Venesië intellektueles en gelowiges, wat hulle ten gunste van kerkhervorming uitgespreek en na wie deur die pouslike ambassadeur in Venesië in 1572 as "verborge vyande" van die staat verwys is, aan vervolging blootgestel.<ref>John Martin: ''Venice's Hidden Enemies. Italian Heretics in a Renaissance City''. Berkeley | Los Angeles | London: University of California Press 1993, bl. ix</ref>
| |||