Berliner Philharmoniker: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k thumb → duimnael |
→Geskiedenis: Skakel |
||
Lyn 13:
Peter Tsjaikowski, wat verskeie kere deur die orkes genooi is, het een keer met entoesiasme na 'n konsert opgemerk: "Die uitmundende Berlynse Filharmoniese Orkes het 'n spesiale eienskap waarvoor ek nie die gepaste uitdrukking kan vind nie, behalwe buigbaarheid. Die musici het die vermoë om hulle aan te pas by die dimensies van [[Berlioz]] of van [[Liszt]], om die arabesque kleure van eersgenoemde weer te gee, asook die toonryke arsenaal van laasgenoemde. Behalwe daarvoor, kan hulle hulle ook aanpas by die delikate toon van [[Joseph Haydn]]. Die lede van die Orkes werk nie in die teaters nie en daarom is hulle nie uitgeput en oorwerk nie. Daarbenewens is hulle ook 'n outonome orgaan, hulle speel vir eie gewin en nie vir 'n besigheidsman wat 'n deel van die wins hou nie. Hierdie gunstige en uitsonderlike faktore dra natuurlik by tot hulle artistieke harmoniese uitvoering."
[[Arthur Nikisch]] het [[Hans von Bülow]] in 1895 opgevolg. Nikisch, aanvanklik 'n violis, was 'n dirigent met kalm en ekonomiese gebare. In die 27 jaar wat hy aan die helm van die orkes was, het hy bygedra tot 'n uitsonderlike artistieke kontinuïteit. Nikisch het die orkes se repertorium uitgebrei; hy was 'n groot voorstander van [[Bruckner]] en die musiek van Tsjaikowski, Berlioz en Liszt het voorrang geniet bo die in daardie stadium moderne musiek van [[Strauss]] en [[Mahler]]. Onder die soliste wat gedurende sy termyn saam met die orkes opgetree het, tel die pianiste [[Ferruccio Busoni]], [[Wilhelm Backhaus]] en [[Alfred Cortot]], die violiste [[Jacques Thibaud]], Carl Flesch, Bronislav Huberman, [[Jascha Heifetz]] en Adolf Busch en die tjeliste [[Pablo Casals]] en [[Heinrich Sclusnus]].
In 1922 is Nikisch opgevolg deur [[Wilhelm Furtwängler]], 'n jong dirigent wat hom onderskei het op verskeie maniere: vir sy temperament, sy passie, sy reflektiewe en amper filosofiese houding teenoor interpretasie en sy onvergeetlike en ongewone tegniek om die tyd aan te dui met sy regterarm terwyl hy sy linkerarm gebruik het om frases of klemverskuiwings aan te dui. Fürtwangler se repertorium het hoofsaaklik uit klassieke en romantiese komponiste bestaan. Hy was die hoofvertolker van [[Beethoven]], [[Brahms]] en [[Bruckner]]. Onder sy tydgenote het hy homself die meeste geskaar by die laatromantiese komponiste eerder as by die komponiste van die nuwe skool. Nogtans het hy baie gedoen om die werke van komponiste soos [[Hindemith]], [[Prokofiev]], [[Stravinsky]] en [[Schoenberg]] te bevorder. Die orkes het die Nazi tydperk sonder veel skade deurgemaak.
| |||