Jeremia: Verskil tussen weergawes

Die grootskaalse godsdienstige hervorming onder koning Josia (640- 609v.C.) is waarskynlik deur Jeremia gesteun. Die verval en verstarring onder Josia se opvolger [[Jojakim]] (regeer 608-598 v.C.) het egter 'n heftige reaksie by Jeremia ontketen. Hy het selfs so ver gegaan dat hy in ʼn argument op die tempelplein die voortbestaan van die staat en die tempel in twyfel getrek het (Jer. 7 en 26). Na hierdie voorval, wat hom byna sy lewe gekos het, is hy deur die meeste van sy landgenote, insluitende sy familie, as 'n dislojale burger beskou omdat hy sowel die gesonde volksgevoel as die staat aangeval het.

 

 

Toe [[Jerusalem]] in 597 v.C. deur [[Nebukadnésar I|Nebukadnesar II]] (604- 562 v.C.) verower en [[Jojachin]] en die adellikes gedeporteer is, is Jeremia se profesieë bewaarheid: die stad en tempel het as gevolg van kortsigtige optrede en ongeloof ten gronde gegaan. Jeremia het voortgegaan om hom te verset toe die nuwe vasalkoning, Sedekia (597- 587 v.C.), en sy hofhouding die Babiloniese beheer wou ontkom omdat hulle vanweë hul politieke intriges geen tyd vir ʼn diepgaande geestelike hervorming oorgehad het nie. Die religieuse insinking was vir Jeremia die oorsaak van ale ellende.