Deutscher Fernsehfunk: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 39:
Die beduidendste pionier van Oos-Duitse televisie was Hans Mahle. As ''Generalintendant'' (bestuurder) van die Oos-Duitse uitsaaikorporasie het hy op 11 Junie 1950 die hoeksteen vir die nuwe ateljeekompleks ''Fernsehzentrum Berlin (FZ)'' in die [[Berlyn]]se stadsdeel Adlershof gelê. Op 20 Desember 1951 is die eerste toetsprogramme uitgesaai en opgevang – met tegnici en deskundiges as die enigste toeskouers aangesien televisietoestelle nog nie beskikbaar was nie. Die eerste tegniese geriewe, waarmee programme gebeeldsaai kon word, is in Februarie 1952 in Berlyn-Mitte op die ou Stadhuis geïnstalleer en op 3 Junie via mikrogolftransmittor met Adlershof verbind. In Augustus 1952 is Hermann Zilles, 'n boorling van die Wes-Duitse Rynlandstreek, as bestuurder van die ''Fernsehzentrum'' benoem.
 
In die Britse besettingsone van Wes-Duitsland het die Noordwes-Duitse Uitsaaikorporasie (''Nordwestdeutscher Rundfunk, NWDR'') reeds vanaf Julie 1950 die eerste televisiebeelde ná die [[Tweede Wêreldoorlog]] uitgesaai, en vanaf Kersfees 1952 is gereelde programme vanuit [[Hamburg]] aangebied. Oos-Duitsland was nou by 'n wedloop betrokke om met die kapitalistiese weste tred te hou, maar ook om die frekwensies, wat tydens die Geneefse Radiogolfkonferensie aan Oos-Duitsland beskikbaar gestel is, nie kwyt te raak nie. Ondanks die baie klein aantal toeskouerskykers is dus die eerste programme uitgesaai, en vanaf 16 November 1952 was televisietoestelle te koop. Die toestel ''Leningrad'' was met 'n verkoopprys van 3 500 [[Mark van die DDR]] aanvanklik nog relatief duur.
 
Op 21 Desember 1952 – die 74ste verjaardag van [[Josef Stalin]] – is 'n toetsprogram geloods en vervolgens twee ure se programme per dag uitgesaai, waarby die [[Brandenburgse Poort]] as kenteken gebruik is. Op hierdie tydstip was sowat 60 toestelle in die DDR in gebruik. Omroepster Margit Schaumäker en die bestuurder het die toeskouerstelevisiekykers om agt uur saans begroet, en vervolgens is die eerste nuusbulletin van die ''Aktuelle Kamera (AK)'' met nuusleser Herbert Köfer uitgesaai. Die ''Aktuelle Kamera'' is as die oudste Duitse nuusbulletin tot en met 14 Desember 1990 uitgesaai.
 
In sy vroeë jare is die ''Aktuelle Kamera'' nog nie as spreekbuis van die oorheersende eenheidsparty [[Sosialistiese Eenheidsparty van Duitsland|SED]] ingespan nie aangesien televisie in die destydse DDR nog nie as 'n massamedium beskou is nie. Die party het televisie as ongevaarlik en sodoende minder interessant geag – en die nuusinhoud was allesbehalwe aktueel. Nogtans het sowel die Wes-Duitse ''Tagesschau'' asook die ''Aktuelle Kamera'' daarin geslaag om geleidelik die weeklikse nuusbulletins, wat in rolprentteaters vertoon is, te vervang. Maar aanvanklik het die weeklikse [[DEFA]]-nuusbulletin ''Der Augenzeuge'' as amptelike nuusmedium in rolprentteaters gefungeer en verslag oor onlangse gebeurtenisse gelewer – waaronder die werkersopstand op 17 Junie 1953. Die nasleep hiervan het tot bestuurder Zilles se bedanking gelei. Sy opvolger in die somer van 1954 was Heinz Adameck wat hierdie pos tot by die politieke omwentelinge van 1989/90 beklee het.
 
Die uitsaainetwerk is vinnig uitgebou om televisie-programme vir groter getalle toeskouerskykers toeganklik te maak: 1953 is die televisiesender Berlyn-Grünau in bedryf gestel, en vervolgens Berlyn-Müggelberg en [[Dresden]] (1954), Berlyn-Mitte, [[Brocken]], Inselsberg (1955, Brocken en Inselsberg het ook na Wes-Duitsland uitgesaai), en Helpterberg, Marlow, [[Chemnitz]] en Berlyn-Köpenick (1956).
 
Die tegniese installasies en ateljees is eweneens vinnig uitgebou. In die somer van 1953 is ''Studio I'' ("Ateljee I") op die terrein van Berlyn-Adlershof in bedryf gestel. In 1955 is 'n uitsaaiwa en 'n derde ateljee bygevoeg.