Deutscher Fernsehfunk: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 37:
[[Lêer:Berlin DFF Tower.jpg|duimnael|links|Kantoorgebou van die DFF]]
[[Lêer:Bundesarchiv Bild 183-17697-0002, Berlin, Fernsehkamera bei Aufnahme.jpg|duimnael|links|Een van die televisiekamera's wat in 1952 vir toetsprogramme gebruik is]]
Die beduidendste pionier van Oos-Duitse televisie was Hans Mahle. As ''Generalintendant'' (bestuurder) van die Oos-Duitse uitsaaikorporasie het hy op 11 Junie 1950 die hoeksteen vir die nuwe ateljeekompleks ''Fernsehzentrum Berlin (FZ)'' in die [[Berlyn]]se stadsdeel Adlershof gelê. Op 20 Desember 1951 is die eerste toetsprogramme uitgesaai en opgevang – met tegnici en deskundiges as die enigste toeskouerskykers aangesien televisietoestelle nog nie beskikbaar was nie. Die eerste tegniese geriewe, waarmee programme gebeeldsaai kon word, is in Februarie 1952 in Berlyn-Mitte op die ou Stadhuis geïnstalleer en op 3 Junie via mikrogolftransmittor met Adlershof verbind. In Augustus 1952 is Hermann Zilles, 'n boorling van die Wes-Duitse Rynlandstreek, as bestuurder van die ''Fernsehzentrum'' benoem.
 
In die Britse besettingsone van Wes-Duitsland het die Noordwes-Duitse Uitsaaikorporasie (''Nordwestdeutscher Rundfunk, NWDR'') reeds vanaf Julie 1950 die eerste televisiebeelde ná die [[Tweede Wêreldoorlog]] uitgesaai, en vanaf Kersfees 1952 is gereelde programme vanuit [[Hamburg]] aangebied. Oos-Duitsland was nou by 'n wedloop betrokke om met die kapitalistiese weste tred te hou, maar ook om die frekwensies, wat tydens die Geneefse Radiogolfkonferensie aan Oos-Duitsland beskikbaar gestel is, nie kwyt te raak nie. Ondanks die baie klein aantal kykers is dus die eerste programme uitgesaai, en vanaf 16 November 1952 was televisietoestelle te koop. Die toestel ''Leningrad'' was met 'n verkoopprys van 3 500 [[Mark van die DDR]] aanvanklik nog relatief duur.