Auguste Rodin: Verskil tussen weergawes

Rodin was in 1840 as die tweede kind van Marie Cheffer en Jean-Baptiste Rodin in [[Parys]] gebore. Die gesin was deel van die werkersklas en Rodin se vader was 'n klerk in die polisiedepartment.<ref>{{cite magazine |magazine=[[The New Yorker]] |first=Peter |last=Schjeldahl |title=The Stubborn Genius of Auguste Rodin |url=https://www.newyorker.com/magazine/2017/10/02/the-stubborn-genius-of-auguste-rodin |quote=Rodin was a child of the working class. (His father was a police clerk.) |access-date=7 Oktober 2017}}</ref> Rodin was grootliks selfopgevoed,<ref>"(François) Auguste (René) Rodin." ''International Dictionary of Art and Artists''. St. James Press, 1990. Reproduced in Biography Resource Center. Farmington Hills, Mich.: Thomson Gale. 2006.</ref> en het op die ouderdom van tien jaar begin teken. Tussen die ouderdomme van veertien- en sewentien jaar het hy die ''Petite École'' bygewoon, 'n skool wat spesialiseer in [[kuns]] en [[wiskunde]], en waar hy teken en skilder gestudeer het<!--with Belloc-->. Sy tekenonderwyser [[Horace Lecoq de Boisbaudran]] het daarin geglo dat die persoonlikheid van sy leerlinge eerste ontwikkel moet word sodat hulle met hul eie oë kon observeer en uit herinnering teken, en Rodin het later in sy lewe groot waardering vir sy onderwyser uitgespreek.<ref>Jianou & Goldscheider, 31.</ref> Hy het by die Petite École die eerste keer kennis gemaak met [[Jules Dalou]] en [[Alphonse Legros]].

 

In 1857 het Rodin 'n kleimodel van 'n metgesel aan die [[École des Beaux-Arts]] gesubmiteer ten einde toegang daartoe te verkry; hy het egter nie geslaag nie, en twee verdere aansoeke was ook geweier.<ref> name="nytobit"</ref> Die toelatingsvereistes by die ''Grande École'' was nie besonders straf nie,<ref>Hale, 40.</ref> en daarom was die weierings groot terugslae vir die jong Rodin. Rodin se onvermoë om toegang te kry kon dalk die gevolg gewees het van die beoordelaars se [[Neoklassisisme|Neoklassisistiese]] smaak, terwyl Rodin opgelei was in ligte, 18de eeuse beeldhouwerk. Hy het die ''Petite École'' in 1857 verlaat, en vir die grootste deel van die volgende twee dekades sy brood as ambagsman verdien. Hy het gedurende die tydperk dekoratiewe voorwerpe en argtitekturele verfraaiings gemaak.

 

 

===Artistieke onafhanklikheid===

 

Rose Beuret en Rodin het in 1877 na Parys teruggekeer, en het tuisgegaan in 'n klein woonstel by die [[Rive Gauche|Linker Oewer]]. Rodin se lewe was egter oorlaai met tragiek: sy moeder, wat graag wou sien dat haar seun in die huwelik tree, was dood, en Rodin se vader was blind en seniel. Rodin se skoonsuster, tante Thérèse moes vir sy vader sorg en hom verpleeg. Rodin se elfjaar-oue seun Auguste, wie se ontwikkeling agter was, was ook in die sorg geplaas van die behulpsame Thérèse. Rodin het in essensie sy seun vir ses jare ge-abandoneer,<ref>Hale, 65.</ref> en sou regdeur sy lewe 'n baie beperkte verhouding hê met sy seun. Rodin se vader en sy seun het ook nou by die paartjie aangesluit in die woonstel, met Rose as die versorger. Die beweringe van vervalsing wat betref Rodin se ''Die Era van Brons'' wou ook nie gaan lê nie. Rodin het in al hoe groter wordende mate die geselskap van jong dames in Parys opgesoek, en Rose het op die agtergrond gebly.

Rodin het sy brood verdien deur samewerking met meer gevestigde beeldhouers op openbare werke, soos gedenktekens en [[neo-barok]]stukke in die styl van [[Jean-Baptiste Carpeaux|Carpeaux]].<ref> name="j638">Janson, 638.</ref> Wat betref kompetisies en wedywering vir kommissies het hy modelle van [[Denis Diderot]], [[Jean-Jacques Rousseau]], en [[Lazare Carnot]] gesubmiteer, maar dit was egter alles tevergeefs. Hy het op sy eie tyd op studies gewerk wat gelei het tot die skepping van sy volgende belangrike werk, ''Sint Johannes die Doper wat Preek''.

 

 

In 1880 het Carrier-Belleuse&nbsp;– nou die kunsdirekteur van die [[Sèvres]] nasionale [[porselein]] fabriek&nbsp;– aan Rodin 'n deeltydse werk as ontwerper gebied. Die aanbod was deels 'n gebaar van versoening, en Rodin het dit aanvaar. Die deel van Rodin wat 18de eeuse smake en modes waardeer het, was gestimuleer, en hy het homself heelhuids gedompel in ontwerpe vir vase en tafelornamente wat die fabriek regoor Europa bekend gemaak het.<ref>Hale, 70.</ref>

 

==Werke==

 

In 1864 het Rodin sy eerste beeldhouwerk,''Die Man met die Gebreekte Neus'', aan die [[Parys Salon]] gesubmiteer vir 'n uitstalling. Die model was 'n bejaarde straatportier van die buurt. Die ongewone [[brons]]stuk was nie 'n tradisionele [[borsbeeld]] nie, maar in stede hiervan was die kop "afgebreek" by die nek, die neus was plat en skeef, en die agterkant van die kop was afwesig. (dit het van die klei model afgeval gedurende 'n ongeluk) Die werk het klem geplaas op tekstuur, asook op die emosionele toestand van die model; dit het die "onvoltooidheid" geïllustreer wat baie van Rodin se latere werke sou karakteriseer.<ref>Janson, 637.</ref> Die Salon het die werk verwerp.

Die werk se bemeestering van vorm, lig en skadu maak dat dit so realistiese daaruitsien, dat Rodin van ''Surmoulage'' beskuldig is-te wete die giet van 'n werk vanaf 'n lewende persoon se liggaam. Rodin het die bewering ontken, en aan koerante geskryf en fotos geneem van die model om te wys dat die beeldhouwerk van die model verskil het. Rodin het daarop aangedring dat 'n ondersoek gehou word, en was eventueel onskuldig bevind deur 'n komitee van beeldhouers. Behalwe vir die valse bewerings, het die werk ook kritici gepolariseer. Dit was skaars aanvaar vir tentoonstelling by die Parys Salon, en kritici het dit vergelyk met 'n "standbeeld van 'n slaapwandelaar" en dit " 'n baie akkurate kopie van 'n lae tipe" genoem. <ref> name="H51"</ref> Andere het die stuk en Rodin se integriteit verdedig. Die regeringsminister Turquet het die stuk bewonder, en "Die Era van Brons" was deur die staat vir 2,200 [[Franc]]s gekoop;– die prys wat dit Rodin gekos het om dit in brons te laat giet.<ref> name="H51"</ref>

 

Die tweede manlike naakfiguur, ''[[Sint Johannes die Doper (Rodin)|Sint Johannes die Doper wat preek]]'', was in 1878 voltooi. Rodin het probeer om nog 'n aanklag van ''surmoulage'' te vermy deur die standbeeld groter as lewensgrootte te maak: ''Sint Johannes'' is byna 6' 7" <nowiki>'' lank</nowiki> (2&nbsp;m). Terwyl ''Die Era van Brons'' staties geposisioneer is, wil dit voorkom asof ''Sint Johannes'' nadertree aan die aanskouer. Die effek word behaal, ten spyte daarvan dat beide die figuur se voete ferm op die grond geplant is-'n tegniese prestasie wat deur die meeste kontemporêre kritici opgelet is.<ref>Hale, 80.</ref> Rodin het hierdie teenstellende posisie verkies om, in sy eie woorde, "tegelykertyd... aansigte van 'n voorwerp ten toon te stel wat eintlik slegs op opeenvolgende wyse gesien kan word".<ref> name="H68">Hale, 68.</ref>

 

Ten spyte van die onmiddellike ontvangs van ''Sint Johannes'' en ''Die Era van Brons'', het Rodin bekendheid daardeur verwerf. Studente het hom by sy studio opgesoek, sy werk geprys, en die bewerings van ''surmoulage'' verwerp. Die artistiese gemeenskap was derhalwe nou goed bekend met die naam van Rodin.

===''Die Hekke van Hel''===

 

'n Opdrag om 'n [[Hek|ingang]] vir Parys se beplande Museum van Dekoratiewe Kunste te ontwerp was in 1880 aan Rodin toegeken.<ref> name="j638"</ref> Alhoewel die museum nooit gebou was nie, het Rodin regdeur sy lewe daaraan gewerk. ''Die Hekke van Hel'' was 'n monumentale groep beeldhouwerke wat tonele uit [[Dante Alighieri|Dante]] se ''[[Die Goddelike Komedie|Inferno]]'' in hoë reliëf tentoonstel. Omdat Rodin dikwels 'n gebrek aan 'n duidelike begrip van sy groot werke gehad het, het hy daarvoor opgemaak met harde werk en 'n strewe na perfeksie.<ref> name="elsen35">Elsen, 35.</ref>

''Die Hekke van Hel'' bestaan uit honderd-ses-en-tagtig figure in sy finale figurasie.<ref> name = "qgzhpg"</ref> Baie van Rodin se bekendste beeldhouwerke het as ontwerpe of figure vir hierdie werk begin,<ref> name="morey"</ref> soos bv. ''[[Die Denker]]'', ''Die Drie Skadu's'', en ''Die Kus'', en was slegs later voorgestel as aparte en onafhanklike werke. Ander bekende werke wat afkomstig is van ''Die Hekke'' is ''[[Ugolino della Gherardesca|Ugolino]]'', ''[[Karjatid|Gevalle Karjatid wat Haar Steun Dra]]'', ''Fugit Amor'', ''Sy Wat Eens die Helmetmaker Se Pragtige Vrou Was'', ''Die Vallende Man'', en ''Die Verlore Seun''.

 

''Die Denker'' (oorspronklike titel, ''Die Digter'', na aanleiding van Dante) sou een van die bekendste beeldhouwerke in die wêreld word. Die oorspronklike was 'n {{convert|27.5|in|mm|adj=on}} hoë bronsstuk wat tussen 1879 en 1889 geskep is, en wat ontwerp was vir ''Die Hekke''<nowiki>'</nowiki> [[lintel]], waarvandaan die figure sou neerkyk op Hel. Terwyl ''Die Denker'' duidelik vir Dante voorstel, is aspekte of eienskappe van die Bybelse [[Adam]], die mitologiese [[Prometheus]],<ref> name="j638"</ref> en Rodin self aan dit toegeskryf.<ref> name="bell"</ref><ref> name="alhadeff"</ref> Ander waarnemers wou die klem op die klaarblyklike intellektuele tema van ''Die Denker'' wegneem, en het in stede daarvan klem geplaas op die rowwe en ongebonde fisieke en emosionele aura wat daaruit voortvloei. <ref>Taillandier, 42, 46, 48.</ref>

 

{{main|The Burghers of Calais}}

 

Die dorp Calais het reeds vir dekades 'n historiese monument gekontempleer, toe Rodin van die projek te hore gekom het. Hy het die opdrag nagejaag, en was geïnteresseerd in die middeleeuse motif en patriotiese tema. Die burgemeester van Calais was in die versoeking geplaas om Rodin daar en dan aan te stel toe hy besoek afgelewer het aan Rodin se studio, en die voorgenome werk was gou goedkeur, met Rodin as die argitek. Dit sou die ses inwoners van Calais gedenk wat hul lewens opgegee het om hul mede-inwoners te red.

 

 

===Opdragte en kontroversie {{Anchor|Balzac}}===

 

Rodin het in 1889 opdrag ontvang om 'n monument aan die Franse skrywer [[Victor Hugo]] te skep. Rodin het uitvoerig gehandel met die onderwerp van ''kunstenaar en muse''. Soos baie van Rodin se openbare opdragte, was die ''Monument aan Victor Hugo'' met weerstand ontvang omdat dit nie voldoen het aan konvensionele verwagtinge nie. ''[[The Times]]'', in sy kommentaar op Rodin se monument aan [[Victor Hugo]], het in 1909 gesê "daar is 'n redelikheid aanwesig in die klagte dat [Rodin se] opvattings somtyds ongeskik is tot sy medium, en in sulke gevalle ooreis hulle sy ontsaglike tegniese vermoëns".<ref>{{cite news|title=M. Rodin and French Sculpture.|publisher=The Times|date=4 October 1909|page=12}}</ref> Die 1897 pleisterwerk model was nie tot 1964 gegiet in brons nie.

 

===Ander werke===

Die gewildheid van Rodin se bekendste beeldhouwerke neig om sy algehele kreatiewe uitset te verduister. Rodin was 'n uiters aktiewe en produktiewe kunstenaar en het duisende borsbeelde, figure, en fragmente van beeldhouwerke oor 'n tydperk van meer as vyf dekades geskep. Hy het in [[olieverf]] geskilder (veral in sy dertigs) en in [[waterkleure]]. Die Musée Rodin hou 7,000 van Rodin se drukke en tekeninge in [[kryt]] en [[houtskool]], en dertien rowwe [[droëpunt]]e.<ref>Hale, 12.</ref><ref>{{cite journal|title=Early Drawings by Auguste Rodin|author=Varnedoe, Kirk|journal=The Burlington Magazine|volume=116|issue=853|date=April 1974|pages=197–204}}</ref> Hy het ook 'n enkele [[litograaf]] geproduseer.

 

 

==Estetiek==

 

Rodin was a naturalis, en minder besorg oor monumentale uitdrukking as met die emosionele en karaktervolle uitdrukking van werke. <ref>{{cite news|publisher=The Times|date=14 Julie 1931|page=12|title=Art Exhibitions: Auguste Rodin}}</ref> Sodoende het Rodin afgewyk van eeue se tradisie, en weggedraai van die idealisme van die Grieke en die dekoratiewe prag van die [[Barok]] en [[Barok argitektuur-herlewing|neo-Barok]] bewegings. Sy beeldhouwerke het die klem op die individu geplaas en op die konkreetheid van vlees, en hy het dit reggekry om deur gedetaileerde, getekstureerde oppervlaktes die vertoning van emosies in sy werke te bewerkstellig, asook om die wisselwerking tussen lig en skadu ten toon te stel. Rodin het in 'n groter mate as sy tydgenote daarin geglo dat 'n indiwidu se karakter geopenbaar was deur sy fisiese eienskappe.<ref> name="H76"</ref>

 

===Metode===

 

In pleks daarvan om tradisionele akademiese posisies te kopieer, het Rodin verkies dat sy modelle op natuurlike wyse in sy studio rondbeweeg (ten spyte van hul naaktheid) .<ref> name="morey"</ref> Rodin het dikwels vinnige sketse in klei gemaak wat later verfyn was, gegiet was in pleisterwerk, en laastens gegiet was in brons or gekerf is uit marmer. Rodin se hooffokus was die bewerking van klei.<ref> name="ReferenceA">Quoted in Jianou & Goldscheider, 62.</ref>

 

==Latere jare (1900–1917)==

 

Teen 1900 was Rodin se artistiese reputasie verskans. Hy het blootstelling ontvang deur 'n pawiljoen van sy werk wat opgestel was naby die 1900 [[Wêreld Skou]] (''Exposition Universelle'') in Parys, en hy het sodoende versoeke ontvang om borsbeelde van prominente mense te maak,<ref> name="bell"</ref> terwyl sy assistente by die ateljee duplikate van sy werke gemaak het. Sy inkomste van portret kommissies het alleen op waarskynlik 200,000 franke per jaar gestaan. <ref>Hale, 147.</ref> Soos Rodin se faam gegroei het, het hy baie volgelinge aangetrek, insluitende die Duitse digter [[Rainer Maria Rilke]], en die skrywers [[Octave Mirbeau]], [[Joris-Karl Huysmans]], en [[Oscar Wilde]].<ref> name="apollo"</ref>

 

==Erfenis==

 

Rodin het in sy testament sy studio aan die Franse staat bemaak en toestemming aan die Franse staat verleen om sy pleisterwerke te giet. Omdat Rodin die voortbring van sy werke aangemoedig het, kom Rodin se werke in baie openbare en private versamelings voor. Die [[Musée Rodin]] was in 1916 gestig en het in 1919 sy deure geopen by die [[Hôtel Biron]] waar Rodin gewoon het. Dit hou die grootste versameling van Rodin se werke, met meer as 6000 beeldhouwerke en 7000 werke op papier. Die Franse orde ''[[Légion d'honneur]]'' het van Rodin 'n Kommandeur gemaak,<ref>[http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/leonore_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=COTE&VALUE_1=LH/2779/35 Rodin, Légion d'honneur, Ministère de la Culture et de la Communication, Léonore, Culture.gouv.fr]</ref> en hy het 'n honorêre graad van die [[Universiteit van Oxford]] ontvang.