W.E.G. Louw: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 39:
Tydens sy studentejare is Louw aktief betrokke by die Afrikaanse Nasionale Studentebond. Hy het in sy vroeë studentejare ’n verhouding met Hettie Smit (wat weerklank vind in haar boek ''Sy kom met die sekelmaan'') en leer ook vir F.J. le Roux goed ken. Hy het ook ’n belangrike aandeel aan die stigting van die Vereniging vir die Vrye Boek in 1936 wat hom ten doel stel om die aandag op die nuwe poësie te vestig en om N.P. van Wyk Louw se ''Alleenspraak'' gepubliseer te kry. As student blink hy uit deur die J.H. Hidding-beurs aan [[Kaapstad Universiteit]] en die ''Queen Victoria Memorial Scholarship'' vir oorsese studie in die [[Verenigde Koninkryk]] te ontvang. Gedurende 1935 is hy vir ’n tyd waarnemende lektor in Afrikaans-Nederlands aan die [[Universiteit van Kaapstad]]. Teen die einde van 1935 vertrek hy na [[Nederland]], waar hy aan die Gemeentelike Universiteit van Amsterdam studeer en in 1939 die doktorale eksamen (Drs.Litt.) voltooi onder leiding van N.A. Donkersloot en A.A. Verdenius. Hy neem Kunsgeskiedenis hier as ’n byvak. Deur kritiese beskouinge en toesprake stel hy die jonger Afrikaanse poësie aan die Nederlanders bekend en publiseer onder meer in 1939 ’n bestekopname van die jongste Afrikaanse digkuns in ''De nieuwere Afrikaanse poëzie'', terwyl hy ook die bydrae ''Vernuwing in die Afrikaanse poësie'' lewer tot J. Haantjes se ''Kroniek van Zuid-Afrika'', wat in 1938 verskyn. Tydens sy tyd in Nederland maak hy van die geleentheid gebruik om gereeld konserte, toneelopvoerings en museums te besoek en tydens vakansies reis hy na ander dele van Wes-Europa. In [[München]] in Duitsland maak hy ’n intensiewe studie van [[Rembrandt]] se skilderye in opdrag van Frederik Hendrik oor die lyding en dood van Christus, wat later sou lei tot sy reeks sonnette ''Die passie van ons Heer'' wat in ''Adam en ander gedigte'' opgeneem word. Net na die uitbreek van die [[Tweede Wêreldoorlog]] keer hy in November 1939 terug na [[Kaapstad-stadion|Kaapstad]], waar hy in 1942 aan die plaaslike universiteit promoveer (Ph.D.-graad) met ’n proefskrif oor ''Die invloed van Gorter op Leopold: ’n Bydrae tot die studie van die sensitivisme'', wat later gepubliseer word.
Saam met [[D.B. Bosman]], N.P. van Wyk Louw en [[Jan Greshoff]] stel hy die bloemlesing ''Tussen die'' ''engtes'' (1940) saam met die doel om Nederlandse skrywers tydens die Duitse besetting te steun. Geld so ingesamel stel hulle in staat om later vir A. Roland Holst en J.C. Bloem op besoeke na Suid-Afrika te bring. Daarna werk hy vanaf September 1941 ’n tyd lank by die Reddingsdaadbond in Johannesburg, ’n organisasie wat gestig is om op ekonomiese en kulturele gebied hulp te verleen aan Afrikaners wat weens die droogte en depressiejare verarm is. Hier vertolk hy veral ’n groot rol as toneelorganiseerder. Hy probeer ’n betrekking by ''[[Die Burger]]'' kry, maar die bevinding is dat hy met ’n doktorsgraad te goed gekwalifiseer is vir die joernalistiek. In 1942 doen hy aansoek om die pos as hoogleraar in Afrikaans-Nederlands aan die [[Universiteit van die Vrystaat|Universiteit van die Oranje-Vrystaat]], ’n posisie wat vakant word met die aftrede van [[D.F. Malherbe]]. Hoewel hy die enigste kandidaat is wat deur die Senaat aanbeveel word, stel die Raad ’n ander kandidaat aan. Hulle neem klaarblyklik eksepsie teen “politieke” verse in sy bundel ''Terugtog'' (veral die ''Renegaat-sonnette'', wat as ’n toespeling op generaal [[J.B.M. Hertzog]] beskou is).<ref name=":0">Remembered: http://remembered.co.za/obituary/view/8469</ref>
=== Loopbaan as akademikus en in die koerantbedryf ===
| |||