Die wiskundige teorie van [[waarskynlikheid]] het sy oorsprong in pogings om [[kansspel]]le te analiseer. Dit pogings het begin met [[Gerolamo Cardano]] in die sestiende eeu, wie gevolg is deur [[Pierre de Fermat]] en [[Blaise Pascal]] in die sewentiende eeu (sien b.v. die [[punteprobleem]]).
Aanvanklik het waarskynlikheidsleer slegs oor '''diskrete''' gebeurtenisse gehandel, en die metodes was hoofsaaklik [[kombinatorika|kombinatories]] van aard. EventueelUiteindelik het [[wiskundige analise|analitiese]] oorwegings die insluiting van '''kontinue''' veranderlikes in die teorie genoodsaak. Hierdie het gelei tot moderne waarskynlikheidsleer, waarvan die grondslae deur [[Andrey Nikolaevich Kolmogorov]] neergelê is. Kolmogorov het die konsep van die [[steekproefruimte]], wat voorgestel is deur [[Richard von Mises]], en '''[[maatteorie]]''' verenig en sy [[waarskynlikheidsaksiomas|aksiomatiese sisteem]] in 1933 bekend gemaak. Hierdie aksiomas het vinnig die onbestrede [[aksiomatiese sisteem|aksiomatiese basis]] vir moderne waarskynlikheidsleer geword.<ref>[http://www.probabilityandfinance.com/articles/04.pdf "The origins and legacy of Kolmogorov's Grundbegriffe", by Glenn Shafer and Vladimir Vovk]</ref>
