Francesco Petrarca: Verskil tussen weergawes

 

In ''Bucolicum carmen'' (1346/48) het hy sy liefde vir Laura en sy verdriet oor haar dood op allegoriese wyse uitgebeeld. Die Epistolae metricae, wat in sy Latynse oeuvre die nouste verwant is aan sy Italiaanse poësie, is sterk persoonlik gekleur. Van 'n organies samehangende [[filosofie]] is daar in Petrarca se werk nie sprake nie. Selfs sy filosofiese en religieuse werke soos ''De vita'' ''solitaria'' (eerste uitgawe 1346, bygewerk in 1357), ''De otio'' ''relegioso'' (1347) en ''De sui ipsius et'' ''multorum ignorantia'' (1367) is in die eerste plek literêr en outobiografies van aard.

''De secreto conflictu curarum'' ''mearum'' ("Secretum"), wat in 1343 geskryf is, is in die vorm van ʼn gesprek tussen die heilige [[Augustinus van Hippo|Augustinus]] en Petrarca. [[Augustinus van Hippo|Augustinus]] verwyt die digter veral oor sy ydelheid en gebrek aan wilskrag, en Petrarca sien in dat hy sy lewe nie aan hoogstaande ideale gewy het nie, maar aan individuele hartstogte: liefde vir 'n vrou en verlange na roem en eer. Die ''Secretum'' is dus die getuienis van 'n morele krisis. In sy leeftyd was Petrarca veral bekend as [[Humanisme|humanis]] en hy het soveel in die [[Klassieke element|Klassieke]] belang gestel dat hy hom saam met sy vriend Boccaccio beywer het vir 'n Latynse vertaling van Homerus se gedigte.