Punies: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Skakel
Verbeter
 
Lyn 20:
'''Punies''' is 'n uitgestorwe [[Semitiese taalfamilie|Noordwes-Semitiese taal]]. Die taal het ontstaan uit Fenisies wat deur die Fenisiese koloniste gepraat is wat hulle op die kus van die huidige [[Tunisië]] gevestig het.
 
Die oudste vestiging daar was Utica (tradisionele datum 1101 v.C.). Later is dit deur [[Kartago]] oorvleuel. Die Fenisies het met die Numidiese en [[Berbertale]] van [[Noord-Afrika]] in kontak gekom en het stadig begin om van die taal van Fenisië self af te wyk. Met die Kartaagse Ryk het die taal hom oor die westelike helfte van [[Middellandse See]] versprei. Ook in [[Rome]] was dit bekend. Die Romeinse digter Plautus skryf byvoorbeeld in omtrent 200 v.C. 'n komdiekomedie ''Poenulus'' waarin 'n akteur party sinne in Punies spreek, wat dalk ook in Rome verstaan word. Aanvanklik word Punies met die [[Fenisiese alfabet]] van 22 [[medeklinker]]s geskryf. Van die tekens word later soms ook as klinkers gebruik.
 
Ná die vernietiging van Kartago in [[146 v.C.]] kom Punies onder die invloed van [[Latyn]] wat die taal van die [[Romeinse Ryk]] is en neem Latynse leenwoorde op. Die neo-Puniese taal word nog tot in die 4de eeu n.C. van [[Libië]] tot [[Marokko]] aangetref. Daar is baie gegraveerde tekste, soos op grafstene in die neo-Puniese skrif wat ongelukkig moeilik leesbaar is. Daar is egter ook tekste in Latynse of Griekse skrif.