Drama: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Wysigings deur 41.114.198.174 teruggerol na laaste weergawe deur 196.15.154.226 Etiket: Terugrol |
Sobaka (besprekings | bydraes) k Skakel |
||
Lyn 8:
Die gebruik van "drama" in die beperkte sin om ’n spesifieke ''soort'' [[toneelstuk]] aan te dui, dateer uit die 19de eeu. Drama in hierdie sin verwys na ’n toneelstuk wat nie ’n komedie of tragedie is nie — byvoorbeeld, [[Émile Zola|Zola]] se ''Thérèse Raquin'' ([[1873]]) of [[Anton Tsjechof|Tsjechof]] se ''Ivanov'' ([[1887]]). Dit is hierdie beperkte sin wat die [[rolprent]]- en [[televisie]]bedryf asook rolprentstudies aangeneem het om "drama" te beskryf as ’n [[Rolprentgenres|genre]] binne hulle onderskeie rigtings.<ref>Sien ook Wikipedia se [[:en:List of drama films|Lys van drama-films]].</ref> "Radiodrama" is in beide sinne gebruik — oorspronklik uitgesaai as lewendige optrede, en ook al gebruik om die ernstiger kant van dramatiese uitsette van [[radio]] te beskryf.{{sfn|Banham |1998|p=894–900}}
Drama word dikwels met [[musiek]] en [[dans]] gekombineer: die drama in [[opera]] word algemeen enduit gesing; musiekspele sluit gewoonlik beide gesproke dialoog en liedere in; en sekere vorme van drama het bykomende musiek of musikale begeleiding wat die dialoog ondersteun (byvoorbeeld melodrama en Japannese No-spel).<ref name="cgt">Sien inskrywings vir "opera", "musical theatre, American", "melodrama" en "Nō" in {{Harv|Banham|1998}}.</ref> Gedurende sekere periodes in die geskiedenis ([[Antieke Rome|Ou Roomse]] en moderne [[romantiek]]) is sekere dramas geskryf om gelees eerder as om opgevoer te word.<ref>''Manfred'' deur [[George Gordon Byron|Byron]] is ’n goeie voorbeeld van ’n "dramagedig." Sien die inskrywings oor "Seneca" en "Byron (George)" in {{Harv|Banham|1998}}.</ref> Met improvisasie bestaan die drama nie vooraf nie en kunstenaars maak spontaan ’n dramateks op tydens uitvoering voor die gehoor.<ref name="impro">Sekere vorme van improvisasie, vernaam die [[Commedia dell'arte]], improviseer volgens die basis van 'lazzi' of vae algemene trekke van dramatiese aksie {{Harv|Gordon|1983}} en {{Harv|Duchartre|1929}}. Alle improvisasievorme volg uit voorbeelde van oombliklike reaksie op mekaar, hul karakters se situasie (wat soms vooraf vasgestel word), en dikwels die interaksie met die gehoor. Die klassieke formulerings van [[Improvisasieteater|improvisasie in teater]] het ontstaan met Joan Littlewood en Keith Johnstone in die VK en Viola Spolin in die VSA; sien {{harv|Johnstone|1981}} en {{Harv|Spolin|1967}}.</ref>
== Geskiedenis van Westerse drama ==
| |||