Psalms: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k Rangskik
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 22:
Die psalmdigters hel vermoedelik probeer om ʼn bepaalde versmaat of 'n vaste ritme te handhaaf. 'n Groot aantal van die Psalms is gebruik in die liturgie van die tempel in Jerusalem en beklee ook in die liturgie van die sinagoge tot vandag toe 'n belangrike plek. Die Psalms vervul egter hul grootste rol in die persoonlike oordenking. Die Christelike Kerk het die liturgiese funksie van die Psalms in die erediens oorgeneem, onder meer as belangrike onderdeel van die missaal en die brevier (die gebedeboek vir die priesters).
 
Die [[Protestantse kerke|Protestantse Kerk]] in [[Nederland]] en [[Suid-Afrika]] gebruik 'n omdigting in berymde [[Koeplet|koeplettekoeplet]]te (psalmberyming), wat op 16e-eeuse melodieë deur die hele gemeente gesing word. In 1976 is daar in Suid-Afrika begin om die melodieë van die Psalms te hersien. Die woorde van die Psalms het in groot mate die taal en die uitdrukkings van die sinagogale gebede beïnvloed, en dieselfde geld ook vir die gebede en die liturgie van die Christelike Kerke.
 
Die Psalms het as lied of musikale komposisie, of as materiaal vir persoonlike oordenking, vir talle mense vertroosting gebied, byvoorbeeld Ps.130 "De profundis" (Uit dieptes gans verlore ... ), wat as ʼn bedevaartslied gebruik word . Ook die digters het hulle deur die eeue heen aangetrokke gevoel tot die Boek van die Psalms. Bekende berymings van die Psalms sluit onder meer in die van Marnix van St. Aldegonde, Joost van den Vondel (harpgesange van [[Dawid]]) en [[Gabriel Smit]] (geb. 1910), terwyl talle digters een of meer Psalms berym het.