Piet Joubert: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lyn 45:
Voor: Genl. Piet J. Joubert, Pres. [[Paul Kruger]], Genl. [[Piet Cronje|Piet A. Cronje]]]]
 
'''Genl. Petrus Jacobus (Piet) Joubert''' (20 Januarie 1831 - 1900) was naas [[Paul Kruger]] die bekendste openbare figuur in die [[Zuid-Afrikaansche Republiek]] en het as Kommandantkommandant-generaal die Boeremagte onder meer in die [[Eerste Vryheidsoorlog]] en aan die begin van die [[Anglo-Boereoorlog]] aangevoer. Hy het op verskeie gebiede met Kruger verskil, maar kon nooit daarin slaag am hom in ʼn presidentsverkiesing te klop nie.
 
== Vroeë lewe ==
Lyn 57:
In 1860 is hy tot Wakkerstroom se verteenwoordiger in die [[Transvaalse Volksraad]] verkies. In 1873 het hy voorsitter van die Volksraad geword en tydens pres. [[Thomas François Burgers|T.F. Burgers]] se besoek aan [[Europa]] in 1875-76 het hy as waarnemende staatspresident opgetree. In 1876 het hy as Volksraadslid bedank, maar nadat die Zuid-Afrikaansche Republiek in 1877 deur sir [[Theophilus Shepstone]] geannekseer is, het Joubert weer sterk na vore getree deur hom te beywer vir die herstel van die republiek se onafhanklikheid. In 1878 was hy lid van die tweede Transvaalse deputasie na [[Britse Ryk|Brittanje]], wat vergeefs geprobeer het om die anneksasie herroep te kry.
 
Op die daaropvolgende volksvergaderings het hy 'n prominente rol gespeel en op die [[Paardekraal-volksvergadering|Paardekraalbyeenkoms]] in Desember 1880 is hy saam met Paul Kruger en [[M.W. Pretorius]] benoem tot die [[Driemanskap]] wat die Transvaalse regering in ere moes herstel. Hy is terselfdertyd as Kommandantkommandant-generaal aangestel, en met die uitbreek van die Eerste Vryheidsoorlog (1880-1881) kort daarna was hy in bevel van die kommando's aan die [[Natal (kolonie)|Natalse]] grens.
 
Die Britse mag is in die veldslae van [[Laingsnekpas|Laingsnek]], [[Ingogo]] en [[Amajuba-distriksmunisipaliteit|Amajuba]] verslaan, wat in groot mate daartoe gelei het dat die Transvaalse onafhanklikheid herstel is, al was dit onder Britse susereiniteit. Van 1882 af het hy ook as Superintendent van Naturellesake opgetree. In hierdie hoedanigheid, en ook as Kommandantkommandant-generaal, het hy in verskeie geskille betrokke geraak, onder meer oor Zoeloeland, die [[Nieuwe Republiek]], [[Stellaland]] en [[Goosen]]. Weens 'n meningsverskil tussen hom en Kruger oor die Stellaland- en Goosenkwessie het Joubert in September 1884 as Kommandantkommandant-generaal, Visepresidentvisepresident en Superintendent van naturellesake bedank.
 
In April 1885 is hy egter met 'n oorweldigende meerderheid weer tot Kommandantkommandant-generaal verkies. Van 1883 af het hy gereeld as kandidaat teen pres. Paul Kruger, met wie hy soms heftig verskil het, aan presidentsverkiesings deelgeneem. Hoewel Joubert naas Kruger die bekendste openbare figuur in Transvaal was en as ʼn bekwame Kommandantkommandant-generaal beskou is, was hy vir die burgers nie 'n aanvaarbare presidentskandidaat nie. Hy is as wispelturig, oorversigtig en in sekere opsigte as te liberaal beskou.
 
Hy het hom vereenselwig met die ideaal van 'n verenigde Suid-Afrika onder 'n eie vlag, terwyl hy hom ook verbind het tot ʼn meer liberale stemregkwalifikasie vir die Uitlanders aan die [[Witwatersrand]]. Sy voorsitterskap van die [[Afrikanerbond (vereniging)|Afrikanerbond]] het sy politieke loopbaan in die Republiek ook benadeel. Die organisasie, wat in die [[Kaapkolonie]] ontstaan het, was minder ongenaakbaar teenoor Brittanje en was ten gunste van groter politieke en veral ekonomiese samewerking tussen die onderskeie gebiede in Suid-Afrika. Hoewel hy die presidentsverkiesing in 1883 verloor het, het hy as vise-presidentvisepresident nog 'n belangrike rol gespeel. Van September 1883 tot Julie 1884 het hy in pres. Kruger se plek waargeneem toe dié op besoek aan [[Londen]] was. As voorsitter van die [[Progressiewe Party]] was hy een van Kruger se grootste kritici en het hy die president op verskeie gebiede aangeval.
 
In 1888, 1892/93 en 1898 het hy weer in presidentsverkiesings teen Kruger verloor. Omdat Joubert teen oorlog en bloedvergieting gekant was, het hy altyd gehoop en geglo dat daar nie weer oorlog tussen die ZAR en Brittanje sou uitbreek nie. Die Boeremagte is nooit voldoende bewapen en opgelei nie en Joubert het die oorlog tot op die laaste oomblik probeer vermy deur 'n brief aan koningin [[Victoria van die Verenigde Koninkryk|Victoria]] te skryf.