[[Lêer:Black Hole Milkyway.jpg|duimnael|regs|250px|'n Fiktiewe afbeelding van 'n swartkolk van sowat 10 sonmassas, soos van 'n 600 kilometer afstand gesien.]]
Volgens [[Kwantummeganikakwantummeganika]] sê egter datontstaan virtuele partikelpare egter spontaan en gedurig regoor die heelal ontstaan, en vernietig mekaar 'n kort rukkie later mekaar wedersyds vernietig. Só bly die netto energie van die heelal konstant, maar fluktueer steeds in die ultra-korttermynultrakorttermyn. In 1974 het [[Stephen Hawking]] wiskundig bewys dat van hierdie virtuele partikels spontaan so sal ontstaan só dat een binne die gebeurehorisonwaarnemingshorison is, terwyl die ander een buite die membraan is. Weens die ruimtekromming kan die twee nou nooit bymekaar uitkom om mekaar te vernietig nie. Dus eindig een partikel met ''positiewe energie'' in ons [[3D|driedimensionale ruimte]] terwyl die ander een met ''negatiewe energie'' in die swartgatswartkolk bly, waar dit met 'n ander partikel sal bots en die twee mekaar vernietig. So verloor die swartkolk dan 'n partikel in die proses. Na 'n voldoende lang tyd (en sover ons kennis strek, magkan die heelal vir ewig bestaan) sal al die partikels binne die swartkolk so vernietig word.
Daar is genoegsame astronomiesesterrekundige waarnemings van [[supernova|supernova's]]s en [[X-strale|X-straaluitstraling]] uit kernekerns van sterrestelsels om geloofwaardigheid te verleen aan die bestaan van swartkolke.
