Middeleeue: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Alias (besprekings | bydraes) |
→Beeldende kuns: Skakel |
||
Lyn 391:
Die styl is aangewend vir die versiering (verlugting) van manuskripte. Tydens die kulturele oplewing in die tyd van Karel die Grote se ryk (die Karolingiese Renaissance, ca. 800) het die kuns 'n meer internasionale karakter verkry. Karel se hof het 'n sentrum vir wetenskap en kuns geword. Inspirasie is gevind in die klassieke en Vroeg-Christelike beeldende kunste. Talle voorbeelde daarvan, soos verlugte manuskripte, ivoorsnywerk en edelsmeekuns, het behoue gebly. Die Ottoonse kuns in Duitsland (keisers [[Ottomaanse Ryk|Otto]] I-III in die 10e eeu) het voortgebou op die [[Karolingiese Renaissance]].
In die [[argitektuur]] is die sogenaamde weswerk ('n monumentale afsluiting met 2 torings aan die westekant van 'n kerk), wat in die 8e eeu vir die eerste keer gebruik is, verder ontwikkel. Baie kerke het 'n kript met die graf van 'n heilige gekry. Die kerkgeboue (katedrale) het steeds in grootte en versiering toegeneem en houtplafonne is deur klipgewelwe vervang. Dikwels is daar geslagte lank aan een kerk gebou sodat dit uit verskillende style bestaan het wanneer dit voltooi is. Die [[Romaanse kuns]] het ongeveer gelyktydig op verskillende plekke in Europa ontstaan, maar elke streek het sy eie variasie daarvan ontwikkel.
In die 11e eeu het die verskillende variasies saamgesmelt tot een styl, waarvan die ronde boog die algemeenste kenmerk was. Romaanse kerke is versier met beeldhouwerk met die Laaste Oordeel as die gewildste tema. Die Gotiese boustyl het in Noord-Frankryk ontstaan en van daar na die res van Europa versprei. Die [[abdykerk]] van St. Denis by Parys (ca. 1140) word beskou as die oudste voorbeeld van die Gotiek. Die belangrikste kenmerke van die [[Goties|Gotiek]] is die spitsboog, die kruisribgewelf, hoë gebrandskilderde vensters en lugboë.
| |||