Sergiu Celibidache: Verskil tussen weergawes

In 1945 blyk hy in die bevryde Berlyn, na die onverwagte sterfte van Leo Borchard, feitlik die enige aanwesige dirigent te wees om die Berliner Philharmoniker te lei vir soverre Wilhelm Furtwängler dié orkes nie kon dirigeer nie. Celibidache funksioneer dus tot 1952 amptelik as dirigent 'ad interim'. Toe Furtwängler in 1954 gesterf het, het die [[Berliner Philharmoniker]] egter nie vir Celibidache aangestel nie, maar eerder vir [[Herbert von Karajan]] as hoof-dirigent aangestel, deels omdat Karajan graag plaatopnames gemaak het, welke Celibidache fel teen was. Dit het 'n breekbreuk met die orkes veroorsaak, wat daartoe gegeleigelei het dat Celibidache net nog een keer in sy lewe (in 1992) die orkes gedirigeer het. Vanaf 1952 het hy wêreldwyd saam met vele orkeste gewerk, van [[Venezuela]] tot [[Swede]], en verder in Parys en [[Stuttgart]].<ref>Annemarie Kleinert: ''Berliner Philharmoniker von Karajan bis Rattle''. Jaron, Berlin 2005, p. 1–189. ISBN 3-89773-131-2; ([http://www.physik.fu-berlin.de/~kleinert/kleinerta/pubengl.html#b5 online])</ref><ref>Klaus Lang: ''"Lieber Herr Celibidache…". Wilhelm Furtwängler und sein Statthalter. Ein Philharmonischer Konflikt in der Berliner Nachkriegszeit''. M&T Edition Musik & Theater, Zürich, 1994, ISBN 3-7265-6016-5</ref>

In 1979 word hy dirigent van die Münchner Philharmoniker. Hy het dié orkes gevorm tot 'n formidabele ensemble gevorm wat hoog aangeskryf iswas. Celibidache maak in sy Münchense jare veral naam met sy vertolkings van [[Anton Bruckner]]. Hy sit daarmee 'n tradisie voort van die Münchner Philharmoniker, 'nwat simfonieorkesdie watpremières van enkele [[Simfonie|simfonies]]sommige van Bruckner die premièreoorsponklike weergawes van dieBruckner oorsponklikese weergawes[[Simfonie|simfonieë]] gespeel het. Karakteristiek en baie opmerklik is die opvatting jeensvan Celibidache se musikale tempo. Sy- sy uitvoering van die Adagio's duur opmerklik langer as ander dirigente.

Hy het 'n reputasie gehad dat hy 'n moeilike persoon was om mee oor die weg te kom. As perfectionistperfeksionis eis hy telkens dat baie repetitisies aanhoudend gedoen word . Sy tydperk by die Müncher Philharmoniker was gekenmerk deur langdurige konflikte. 'n Geskil met 'n tromboonspeler wat gelyke behandeling geeisgeëis het, omrede Celibidache van mening was dat 'n vrou nie die solotromboonspeler behoort te wees nie, het twaalf jaar geduur voordat die'n regter haar gelyk gegee het.<ref>Monique Buzzarté: ''"We Need a Man for Solo Trombone": Abbie Conant's Story''. IAWM Journal (International Alliance for Women in Music), februari 1996, pbl. 8–11.</ref>

CelibidachesCelibidache se afkeer van klankopnames kom voort uit sy opvatting dat die belewenis van musiek 'n transendente ervaring is, wat slegs tot sy reg kan kom tydens 'n lewendige uitvoering. Sodoende het daar eers na Celibidache se dood gemagtigde konsertuitvoerings verskyn. Sy groot liefde vir en kennis van musiek, staan egter uit bo alle twyfel, maar tog het hy nie teruggestaan daarvoor om met karakteristieke heftigheid in 'n [[Partituurpartituur]] in te gryp waar hy dit nodig geag het nie. Sy reuse ervaring en sy musiekteoretiese insigte dra hy oor tydens sy meestersklasse. OpvalendOpvallend hiervan was sy praktyk om studente kamermusiek te laat speel om so hul gevoel vir ensemblespel te verskep en die besef van die belang daarvan by hulle tuis te bring .<ref>ToenToe een'n muziekjournalistmusiekjoernalis aan CelibidachesCelibidache echtgenotese eggenote, Ioana Procopie Dimitrescu, vroegvra waarom gemaaktesy concertopnamenconcertopnames nietnie kondenuitgebring wordenis uitgebrachtnie, zouis zijsy geantwoord hebbenmet: "WachtU umoet maar totwag iktotdat weduweek ben'n weduwee is".</ref>

Veral deur sy interpretasies, maar ook deur sy [[Zen]] gebaseerde lewensopvatting en sy afkeer van diedit wat in sy oeoë 'n te vlugtigekommersiëel eningestelde kommersiële musikale bedryfmusiekbedryf was, het Celibidache in die laaste dekades van sy lewe 'n kultstatus onder musiekliefhebbers verkry.

|<span>BronnenBronne, notennotas en/of referentiesverwysings</span>