Tadao Ando: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 43:
Ando se werk word onder andere gekenmerk deur sy voorkeur vir minimalistiese ontwerpe waarin tradisionele Japannese boukuns en westerse modernistiese argitektuur tot 'n nuwe estetiese vormtaal versmelt, met sigbeton as sy gunsteling-boumateriaal, soos reeds uit sy eerste projek geblyk het - die Azuma-huis in sy geboortestad Osaka wat in 1979 deur die ''Japan Institute of Architects'' met 'n prys bekroon is. Gedurende sy mees onlangse werkfase het Ando in omgewingsake begin belangstel. In 2007 het hy die projek ''Umi-ni-Mori'' (''«Seebos»'') in [[Tokio]] begin waardeur 'n voormalige vullisstortterrein tot 'n beboste ontspanningsgebied omgeskep word.
As dosent was Tadao Ando vir Amerikaanse universiteite soos [[Yale-universiteit|Yale]] (1987), Columbia (1988) en [[Harvard-universiteit|Harvard]] (1990) werksaam. Vanaf 1997 het hy aan die Universiteit Tokio onderrig tot hy in 2003 geëmeriteer het. Tadao is tot dusver die enigste argitek aan wie die vier mees prestigieuse argitektuurpryse toegeken is - die [[Pritzker-prys]], die Carlsberg-prys, die Praemium Imperiale en die Kyoto-prys.<ref>[https://www.taschen.com/pages/de/search/tadao-ando#biographies ''taschen.com: Tadao Ando - Haikus aus Beton. Besoek op 21 Julie 2019'']</ref>
Die beoordelaarspaneel van die Pritzker-prys het berig dat Tadao Ando die prysgeld van VSA-$100 000, wat aan die prys verbonde is, aan weeskinders geskenk het wat hul ouers as gevolg van die verwoestende [[aardbewing]], wat die Japannese stad [[Kobe]] in 1995 getref het, verloor het. Alle 35 geboue, wat hy self in Kobe ontwerp en gebou het, het die aardbewing weerstaan.<ref>Jaye Abbate and Michael C. Thomsett: ''Celebrating the Art of Architecture. 25 Years of Pritzke Prize Winning Architects''. Columbia, MD: Marketplace Books 2004, bl. 67, 62</ref>
| |||