Wysiging soos op 17:38, 22 Julie 2019 wysig Voyageur (besprekings \| bydraes) 117 852 edits k →‎Literatuur Etiket: 2017-bronwysiging ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 17:39, 22 Julie 2019 wysig maak ongedaan Voyageur (besprekings \| bydraes) 117 852 edits k →‎Literatuur Etiket: 2017-bronwysiging Nuwer wysiging →
Lyn 97: Birmane het tradisioneel groot belangstelling in toneelkuns getoon. Pantomimiese tonele uit die lewe van Gautama Boeddha is met groot passie opgevoer en het hul hoogtepunt as kunsvorm ná die verowering van Siam (die latere Thailand) onder die heerskappy van die Alaungpaja-dinastie met opvoeringe van die Ramayana-heldedig bereik. Die musiek, kostuums en coulisses hiervoor is uit Siam oorgeneem. Prosa het 'n ondergeskikte rol in die literêre lewe gespeel. Eers ná die inlywing van Birma in die Britse Ryk het onder die koloniale bewind in die 19de eeu westerse genres soos ~~romans~~[[roman]]s en ~~novelles~~[[novelle]]s ingang tot die Birmaanse literatuur gevind. Hierdie proses is deur die oorname van westerse druktegnologie omstreeks 1870 bevorder. Die moderne literatuur het ná die land se onafhanklikwording daarna gestrewe om buitelandse invloede af te skud. Birmaanse outeurs het aanvanklik op sosiaal-kritiese werke gefokus. Belangrike buitelandse werke met 'n Birmaanse fokus sluit [[George Orwell]] se ''Burmese Days'' (1934) in, 'n kritiese beskrywing van die daaglikse lewe van koloniale Britse elites in Birma, wat as deel van Brits-Indië destyds vanuit Delhi bestuur is, tussen die twee wêreldoorloë - met al sy minagting vir Boeddhistiese Birma se kulturele en godsdienstige konteks, en korrupsie en rassisme as algemene verskynsels. Die roman se protagonis, die Britse jonggesel John Flory, word deur Orwell, 'n boorling van Brits-Indië, beskryf as ''«the lone and lacking individual trapped within a bigger system that is undermining the better side of human nature»''.

Mianmar: Verskil tussen weergawes