Deng Xiaoping: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
Begin nuwe artikel, nog besig
 
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 6:
In die 1920's studeer Deng in [[Frankryk]] waar hy by die Chinese Kommunistiese Studentevereniging aansluit. In 1926 verhuis hy na [[Moskou]]. Terug in China word hy lid van die [[Kommunistiese Party van China]] (KPC) en lei hy in die laat 1920's 'n kommunistiese guerrillabeweging wat veg teen die nasionalistiese [[Kuomintang]] van [[Chiang Kai-shek]].
 
Deng was deel van die Lang Mars (1930's) en het deelgeneem aan die verset teen die Japanese. In 1945 word hy lid van die Sentrale Komitee van die KPC. In 1949 het die Kommuniste oorgeneem en die [[Volksrepubliek China]] gestig. In 1952 word Deng adjunk-premier en lid van die Politburo. In 1956 word hy lid van die Permanente Komitee van die Politburo (die magtigste liggaam van die party) en ook sekretaris-generaal van die KPC. Binne die KPC was hy nou die magtigste man ná [[Mao Zedong]]. Tydens die [[Groot Sprong VorentoeVoorwaarts]] was hy die naaste medewerker van Mao.
 
Deng Xiaoping het tydens die Groot Srong VorentoeVoorwaarts (1950's) nou saamgewerk met Liu Shaoqi, die president van die Chinese Volksrepubliek. Na die uitbreek van die [[Kulturele Rewolusie]] (1966) val Deng saam met Liu Shaoqi in onguns en word hy as die "kapitalistiese leier nommer twee" ná Shaoqi beskou. Van 1966-1969 het hy geen amp beklee nie. In 1975 het die land so in duie gestort dat Deng nie meer gemis kon word nie en gerehabiliteer is. Danksy die bemiddeling van premier Zhou Enlai, word Deng adjunk-premier en vise-president van die Kommunistiese Party van China, maar na Zhou se dood in Januarie 1976 het hy weer in onguns geval.
 
Na Mao se dood in September 1976 keer Deng terug na die politieke toneel. In die magstryd tussen die [[Bende van Vier]] (waaronder Mao se weduwee Jiang Qing) en die "gematigdes" onder leiding van Deng, het Deng as die oorwinnaar uitgekom. In 1977 word hy weer vise-premier en vise-president van die KPC. 'n Jaar later het hy 'n ekonomiese hervorming met die naam Oop Deur-politiek ingestel. Hy het '[[kapitalisme]] met sosialistiese karaktertrekke' bekendgestel, wat steeds as die hoof ekonomiese beleid in die Volksrepubliek China beskou word. Hierdie hervorming het China in staat gestel om sterk ekonomiese groei te bewerkstellig. Die beleid het die slagspreuk gehad: "ons maak die deur oop vir binnelandse hervorming en vir die buiteland". In 1980 bedank hy as adjunk-premier en in 1982 as vise-president van die KPC.