Volksrepubliek China: Verskil tussen weergawes

Die afsterwe van Mao Zedong en premier Zhou Enlai in 1976 en die kort en onbloedige magstryd, wat daarop gevolg het, het die weg gebaan vir die magsoorname van Deng Xiaoping in 1978. In sy beleid van staatkundige en ekonomiese hervormings, waarna hy later self as die «Tweede Rewolusie» sou verwys, het die sogenaamde «Vier Moderniserings» (四个现代化/四個現代化, ''Sì Ge Xiàndàihuà'') sentraal gestaan. Oorspronklik is hierdie hervormingsbeleid reeds in 1963 deur Zhou Enlai geformuleer, maar eers deur Deng Xiaoping verwesenlik - met die modernisering van landbou, nywerhede, verdediging, en wetenskap en tegnologie. Dit het gepaard gegaan met die geleidelike oorgang van 'n bevel- tot 'n meer markgedrewe ekonomie waarin meer ekonomiese bevoegdhede aan besluitnemers op provinsiale en munisipale vlak verleen is.

Buitelandse ondernemings is uitgenooi om met uitgebreide handelsaktiwiteite en regstreekse beleggings deel te hê aan China se ekonomiese vooruitgang. Toe die Amerikaanse vervaardiger van sportskoene ''Nike'' in 1980 sy voorneme aangekondig het om aanlegte in Asiatiese lande te vestig, was die verwysing na China nouliks meer as 'n voetnota vir 'n baanbrekende proses waarvan al die implikasies eers later geëvalueer sou word - Thailand, Maleisië en die Filippyne is as meer belangrike produksielande geag.<ref>Bhu Srinivasan: ''Americana. A 400-Year History of American Capitalism''. New York, NY: Penguin Press 2017, bl. 459: ''«Also, we began the long process of establishing the People's Republic of China as a source of production.»''</ref>