Berliner Philharmoniker: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 15:
Arthur Nikisch het Hans von Bülow in 1895 opgevolg. Nikisch, aanvanklik 'n violis, was 'n dirigent met kalm en ekonomiese gebare. In die 27 jaar wat hy aan die helm van die orkes was, het hy bygedra tot 'n uitsonderlike artistieke kontinuïteit. Nikisch het die orkes se repertorium uitgebrei; hy was 'n groot voorstander van Bruckner en die musiek van Tsjaikowski, Berlioz en Liszt het voorrang geniet bo die in daardie stadium moderne musiek van Strauss en [[Mahler]]. Onder die soliste wat gedurende sy termyn saam met die orkes opgetree het, tel die pianiste Ferruccio Busoni, [[Wilhelm Backhaus]] en [[Alfred Cortot]], die violiste [[Jacques Thibaud]], Carl Flesch, Bronislav Huberman, [[Jascha Heifetz]] en Adolf Busch en die tjeliste [[Pablo Casals]] en Heinrich Sclusnus.
 
In 1922 is Nikisch opgevolg deur [[Wilhelm Furtwängler]], 'n jong dirigent wat hom onderskei het op verskeie maniere: vir sy temperament, sy passie, sy reflektiewe en amper filosofiese houding teenoor interpretasie en sy onvergeetlike en ongewone tegniek om die tyd aan te dui met sy regterarm terwyl hy sy linkerarm gebruik het om frases of klemverskuiwings aan te dui. Furtwangler se repertorium het hoofsaaklik uit klassieke en romantiese komponiste bestaan. Hy was die hoofvertolker van [[Beethoven]], Brahms en Bruckner. Onder sy tydgenote het hy homself die meeste geskaar by die laatromantiese komponiste eerder as by die komponiste van die nuwe skool. Nogtans het hy baie gedoen om die werke van komponiste soos Hindemith, [[Prokofiev]], [[Igor Strawinski|Strawinski]] en Schönberg te bevorder. Die orkes het die Nazi tydperk sonder veel skade deurgemaak.
 
Die musieklewe in Berlyn het redelik vinnig herstel na die verwoesting van die stad aan die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]]. Die orkes het in April 1945 sy laaste konsert gehou voor die oorgawe, en het aan die einde van Mei daardie jaar weer 'n konsert gehou onder leiding van [[Leo Borchard]], sonder noemenswaardige verlies onder sy lede. Na die skielike dood van Borchard, is [[Sergiu Celibidache]], 'n jong, onbekende en onervare 33 jarige Roemeense dirigent, aangestel as hoofdirigent. Hy was 'n mens wat aangedryf is deur sy temperament, sy passie en fanatiese liefde vir musiek, en is oor die algemeen gekenmerk as iemand met 'n komplekse persoonlikheid. Sy konserte in die gemeenskapsaal in Zehlendorf, in die Titania Paleis, en later in die Musiek Hoërskool was gekenmerk as eiesoortig en besonders.