|
[[Lêer:Neville Marriner, 1982.jpg|duimnael|regs|Marriner in 1982]]
[[Lêer:Neville Marriner.jpg|duimnael|regs|Marriner dirigeer in die 1980s]]
Sir '''Neville Marriner''', (15 April 1924 – 2 Oktober 2016) was 'n Engelse [[violis]] en dirigent. Hy was die stigter van die [[''Academy of St Martin in the Fields]]''.<ref name="Siddique 2016">{{cite web | last=Siddique | first=Haroon | title=Conductor Sir Neville Marriner dies aged 92 | work=The Guardian | date=2 Oktober 2016 | url=https://www.theguardian.com/music/2016/oct/02/conductor-sir-neville-marriner-dies-academy-st-martin-in-the-fields-amadeus | accessdate=2 Oktober 2016}}</ref>
==Vroeë Lewe==
Marriner was in [[Lincoln, Engeland|Lincoln]], Engeland gebore. Hy was die seun van Herbert Marriner, 'n timmerman, en sy vrou Ethel (née Roberts).<ref name="Siddique 2016" /> Hy ontvang sy opvoeding by ''Lincoln Christ's Hospital School'' waar hy in 'n jazz groep gespeel het saam met die komponis [[Steve Race]].<ref>{{citation |url=http://www.christs-hospital.lincs.sch.uk/joomla35/index.php/our-school/lchs-history/school-archive/238-sir-neville-marriner |title=Our School |publisher=[[Lincoln Christ's Hospital School]] |date=22 April 2014 |accessdate=2 Oktober 2016 }}</ref> Hy het aanvanklik die viool bestudeer sowel as klavier by sy vader. Hy sou later vioolstudies opneem met Frederick Mountney. In 1939 is hy na die ''Koninklike Kollege van Musiek'' in Londen,<ref name="Guardian_obit" /> waar hy die geleentheid gekry het om in die groep tweede-violiste van die Londense Simfonieorkes te speel (wat toe deur [[Henry Wood]] gedirigeer is) omrede baie van die orkes se lede en veral die vioolspelers by die militêre owerhede aangesluit het na die uitbreek van die [[Tweede Wêreldoorlog]]. <ref name="Telegraph_obit" /> Hy het self ook in 1941 aangesluit en in 'n verkennings hoedanigheid in die Britse Leër gedien. Hy was egter as gevolg van nierprobleme ontslaan. Hy het na die Koninklike Kollege teruggekeer waar hy sy studies hervat het met die violis René Benedetti hervat het.<ref name="Siddique 2016" /><ref name="Guardian_obit">{{citation |url=https://www.theguardian.com/music/2016/oct/02/sir-neville-marriner-obituary |authors=Tully Potter, John Amis |title=Sir Neville Marriner obituary |date=2 October 2016 |work=The Guardian |accessdate=2 October 2016 }}</ref><ref name="Telegraph_obit" />
==Loopbaan==
Marriner was vlugtig 'n musiekonderwyser by [[Eton College]] gewees.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het in 1948 'n professor by die Koninklike Kollege van Musiek geword.<ref name="Telegraph_obit" /> In 1948 of 1949 het hy die posisie opgeneem van tweede violis van die Martin Strykkwartet, en sou voortgaan om vir die volgende dertien jaar saam met hulle te speel.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /><ref name="Scena_Musicale" /> Hy het die [[klavesimbel|klavesimbelspeler]] [[Thurston Dart]] ontmoet terwyl hy herstel het van nierskade wat hy gedurende die oorlog opgedoen het en hulle het saam 'n duo gevorm wat weldra uitgebrei het tot die Virtuoso Stryktrio met Peter Gibbs.<ref name="Telegraph_obit" /> Dit was die voorganger tot ''Dart's Jacobean Ensemble'', waarin Marriner van 1951 af gespeel het.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het die viool in twee Londense orkeste gespeel naamlik die [[Philharmonia Orchestra]] in die vroeë 1950s, en die Londen Simfonieorkes (LSO) as hoof tweede viool (1954–69).<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Scena_Musicale">{{cite news | url=http://www.scena.org/lsm/sm5-9/neville-en.htm | title=Sir Neville Marriner: Beyond the Academy | publisher=''Lo Scena Musicale'' | first=Anthony |last=Kirby | date=1 June 2000 | accessdate=2009-04-02}}</ref><ref>{{cite news | url=http://books.guardian.co.uk/review/story/0,,1146428,00.html | title=One hundred years of attitude | newspaper=The Guardian | first=Charlotte|last= Higgins | date=14 Februarie 2007 | accessdate=2007-09-06}}</ref> Hy het ook saam met die kamerorkeste van [[Reginald Jacques]] en [[Boyd Neel]] gespeel, sowel as die ''[[London Mozart Players]]''.<ref name=Guardian_obit /><ref name=Telegraph_obit </ref> ▼
▲Marriner was vlugtigvir 'n kort ruk 'n musiekonderwyser by [[Eton College]] gewees.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het in 1948 'n professor by die Koninklike Kollege van Musiek geword.<ref name="Telegraph_obit" /> In 1948 of 1949 het hy die posisie opgeneem van tweede violis van die Martin Strykkwartet, en sou hy voortgaan om vir die volgende dertien jaar saam met hulle te speel.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /><ref name="Scena_Musicale" /> Hy het die [[klavesimbel|klavesimbelspeler]] [[Thurston Dart]] ontmoet terwyl hy herstel het van nierskade wat hy gedurende die oorlog opgedoen het , en hulle het saam 'n duo gevorm wat weldra uitgebrei het tot die Virtuoso Stryktrio met Peter Gibbs.<ref name="Telegraph_obit" /> Dit was die voorganger tot ''Dart's Jacobean Ensemble'', waarin Marriner van 1951 af gespeel het.<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het die viool in twee Londense orkeste gespeel naamlik die [[Philharmonia Orchestra]] in die vroeë 1950s, en die Londen Simfonieorkes (LSO) as hoof tweede -viool (1954–69).<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Scena_Musicale">{{cite news | url=http://www.scena.org/lsm/sm5-9/neville-en.htm | title=Sir Neville Marriner: Beyond the Academy | publisher=''Lo Scena Musicale'' | first=Anthony |last=Kirby | date=1 June 2000 | accessdate=2009-04-02}}</ref><ref>{{cite news | url=http://books.guardian.co.uk/review/story/0,,1146428,00.html | title=One hundred years of attitude | newspaper=The Guardian | first=Charlotte|last= Higgins | date=14 Februarie 2007 | accessdate=2007-09-06}}</ref> Hy het ook saam met die kamerorkeste van [[Reginald Jacques ]] en [[Boyd Neel ]] gespeel, sowel as die '' [[London Mozart Players ]]''.<ref name=Guardian_obit /><ref name=Telegraph_obit </ref>
In 1958 het hy die ''[[Academy of St Martin in the Fields]]'' gestig; welke aanvanklik 'n twaalf-lid kamerensemble was maar gou uitgebrei het tot 'n kamerorkes; en musikante van 'n hoë kaliber aangetrek het insluitende name soos Dart, [[Iona Brown]], [[Christopher Hogwood]] en [[Alan Loveday]]. Marriner het baie opnames saam met die ''"Academy"'' gemaak.<ref name="Siddique 2016" /><ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Die eerste opnames in die vroeë 1960's met Marriner wat beide dirigeer en die leidende viool speel was uiters suksesvol en het [[Pierre Monteux]], toe die LSO se dirigent, daartoe beweeg om Marriner aan te moedig om sy fokus na dirigeer te skuif.<ref name="Guardian_obit" /> Marriner het die onderwerp met Monteux by sy skool in [[Hancock, Maine]] in die Verenigde State vanaf omtrent 1950 gestudeer.<ref name="Telegraph_obit" /><ref>{{citation |url=http://monteuxschool.org/alumni/ |title=Alumni |publisher=[[Pierre Monteux School]] |accessdate=2 Oktober 2016 }}</ref> ▼
▲In 1958 het hy die '' [[Academy of St Martin in the Fields ]]'' gestig; welke aanvanklik 'n twaalf-lid kamerensemble was maar gou uitgebrei het tot 'n kamerorkes; en musikante van 'n hoë kaliber aangetrek het , insluitende name soos Dart, [[Iona Brown ]], [[Christopher Hogwood ]] en [[Alan Loveday ]]. Marriner het baie opnames saam met die ''"Academy"''orkes gemaak.<ref name="Siddique 2016" /><ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Die eerste opnames in die vroeë 1960's , met Marriner wat beide dirigeergedirigeer en dieoptree leidendeas hoof-viool speel, was uiters suksesvol en het [[Pierre Monteux ]], toe die LSO se dirigent, daartoe beweeg om Marriner aan te moedig om sy fokus na dirigeer te skuif.<ref name="Guardian_obit" /> Marriner het die onderwerp met Monteux by sy skool in [[Hancock, Maine ]] in die [[Verenigde State ]] vanaf omtrent 1950 gestudeer.<ref name="Telegraph_obit" /><ref>{{citation |url=http://monteuxschool.org/alumni/ |title=Alumni |publisher=[[Pierre Monteux School]] |accessdate=2 Oktober 2016 }}</ref>
Marriner was die stigter, en vanaf 1969 tot 1978, die eerste musikale direkteur van die Los Angeles Kamerorkes. Hy was vanaf 1979 tot 1986 die musikale direkteur van die Minnesota Simfonieorkes. Hy was vanaf 1986 tot 1989 die hoof-dirigent van die [[Stuttgart Radio-simfonieorkes]].<ref name="Telegraph_obit" /><ref>{{cite news | url=http://www.naxos.com/person/Neville_Marriner_17744/17744.htm | title=Neville Marriner | publisher=''NAXOS'' | accessdate=2011-05-16}}</ref> Behalwe vir 1974 tot 1980 (waartydens [[Iona Brown]] die direkteur was) het hy tot 2011 die musikale direkteur van die ''Academy of St Martin in the Fields'' gebly, toe hy opgevolg is deur [[Joshua Bell]]. Hy sou tot sy dood die titel van President van die ''"Academy"''orkes hou.<ref name=Academy_obit>{{cite web|title=Sir Neville Marriner CH, CBE|url=http://www.asmf.org/sir-neville-marriner/|publisher=Academy of St Martin in the Fields|accessdate=2 October 2016}}</ref> Hy het ook baie ander orkeste gedirigeer insluitende die New York Kamerorkes, ''Gulbenkian Orchestra'', [[Israel Kamerorkes]], [[Australiese Kamerorkes]] en die [[Wene Filharmoniese Orkes|Weense Filharmoniese Orkes]].<ref name="Guardian_obit" /><ref name="Telegraph_obit" /> Hy het voortgegaan om tot in sy negentigerjare te dirigeer en op negentigjarige leeftyd in 2014 die oudste dirigent van 'n ''Promskonsert'' geword.<ref name=BBC_obit>{{citation |url=https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-37535272 |title=Leading British conductor Sir Neville Marriner dies at 92 |publisher=BBC |date=2 October 2016 |accessdate=2 Oktober 2016}}</ref>
Sy sterftekennissterfkennis in ''[[The Daily Telegraph|The Telegraph]]'' prys die ''Academy of St Martin in the Fields'' se interpretasies van [[barok|barokmusiek]] en klassieke musiek as "vars, tegnies briljant", en beskryf hulle as 'n "openbaring".<ref name="Telegraph_obit" /> Marriner het moderne instrumente en effekte verkies, en dus is sy werk is in kontras met die groeiende neiging om instrumente en tegnieke van daardie tydperk te gebruik.<ref name="Telegraph_obit" /> Hy het later die ''"Academy" of St. Martin in the Fields'' se repertoire uitgebrei om [[Romantiek|Romantiese musiek]] en vroeerevroeëre moderne musiek in te sluit.<ref name="Telegraph_obit" />
Marriner het oor die 600 opnames gemaak wat 2,000 verskillende werke dek - meer as enige ander dirigent behalwe [[Herbert von Karajan]].<ref name=Telegraph_obit>{{citation |url=https://www.telegraph.co.uk/obituaries/2016/10/02/sir-neville-marriner--obituary/ |title=Sir Neville Marriner – obituary |work=The Telegraph |date=2 Oktober 2016 |accessdate=3 Oktober 2016 }}</ref> Hy het vir verskeie [[plate-etiket]]te opnames gemaak, insluitende Argo, L'Oiseau Lyre, Philips en EMI Classics. Sy opgeneemde repertoire strekdek werke uit van die barok-era<ref>{{cite journal|last=Goldman|first= Richard Franko|title=Reviews of Records: Italian Concertos|date=April 1966|journal=The Musical Quarterly|volume=52|issue=2|pp= 268–270|doi=10.1093/mq/lii.2.268}}</ref> tot 20ste eeuse Britse musiek sowel as opera.<ref name="Guardian_obit" /> Hy het beheer uitgeoefen oor die [Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] seleksies vir die klankbaan van die [[57ste Academy Awards|Oscar]] bekroonde 1984 rolprent ''[[Amadeus (rolprent)|Amadeus]]''; dit sou een van die gewildste klassieke opnames van alle tye word met oor die 6.5 miljoen eksemplare wat verkoop is.<ref name="Siddique 2016" />
==Verwysings==
| 