Auguste Rodin: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k +skakels
trs
Lyn 26:
Rodin het oor 'n unieke vermoë beskik om 'n ingewikkelde, abstrakte en verwikkelde oppervlak in [[klei]] te vorm. Baie van sy mees noemenswaardige beeldhouwerke was gedurende sy leeftyd gekritiseer. Sy werke het vernaamlik gebots met die oorheersende figuratiewe beeldhoutradisies, waarin werke dekoratief, formulaïes of hoogs tematies was. Rodin se mees oorspronklike werk het afgewyk van tradisionele temas van mitologie en [[allegorie]], het die menslike liggaam met realisme gemodelleer, en het individuele karakter en fisiese eienskappe vooropgestel bo alle ander oorwegings. Rodin was sensitief tot die kontroversie wat met sy werk gepaardgegaan het, maar het geweier om sy styl te verander. Rodin se opeenvolgende werke het egter toenemende guns van die regering en die kunsgemeenskap geniet.
 
Van die onverwagte realisme van sy eerste groot figuur- geïnspireer deur sy reis na Italië in 1875 - tot die onkonvensionele gedenktekens wat hy later sou maak, het Rodin se reputasie gegroei, en het Rodin die oorheersende Franse beeldhouer van sy era geword. Teen 1900 was hy 'n wêreldbekende kunstenaar. Gegoede private kliënte het Rodin se werk nagejaag na sy [[Exposition Universelle (1900)|Wêreldskou]] -uitstalling, en hy was vriende met verskillende hoëprofiel intellektuele en kunstenaars. Sy studente het [[Antoine Bourdelle]], [[Camille Claudel]], [[Constantin Brâncuși]], en [[Charles Despiau]] ingesluit. Hy het met sy lewenslange metgesel, Rose Beuret, in die laaste jaar van beide van hul lewens getrou. Sy beeldhouwerke het na sy dood in 1917 'n insinking in hul gewildheid beleef, maar binne 'n paar dekades was sy erfenis ongetwyfeld verseker. Rodin bly een van die min beeldhouers wat wyd bekend is buite die visuele kunste-gemeenskap.
 
==Biografie==
 
===Formatiewe jare===
Rodin was in 1840 as die tweede kind van Marie Cheffer en Jean-Baptiste Rodin in [[Parys]] gebore. Die gesin was deel van die werkersklas en Rodin se vader was 'n klerk in die polisiedepartment.<ref>{{cite magazine |magazine=[[The New Yorker]] |first=Peter |last=Schjeldahl |title=The Stubborn Genius of Auguste Rodin |url=https://www.newyorker.com/magazine/2017/10/02/the-stubborn-genius-of-auguste-rodin |quote=Rodin was a child of the working class. (His father was a police clerk.) |access-date=7 Oktober 2017}}</ref> Rodin was grootliks selfopgevoed,<ref>"(François) Auguste (René) Rodin." ''International Dictionary of Art and Artists''. St. James Press, 1990. Reproduced in Biography Resource Center. Farmington Hills, Mich.: Thomson Gale. 2006.</ref> en het op die ouderdom van tien jaar begin teken. Tussen die ouderdomme van veertien- en sewentien jaar het hy die ''Petite École'' bygewoon, 'n skool wat spesialiseer in [[kuns]] en [[wiskunde]], en waar hy teken en skilder gestudeer het<!--with Belloc-->. Sy tekenonderwyser [[Horace Lecoq de Boisbaudran]] het daarin geglo dat die persoonlikheid van sy leerlinge eerste ontwikkel moet word sodat hulle met hul eie oë kon observeer en uit herinnering teken, en Rodin het later in sy lewe groot waardering vir sy onderwyser uitgespreek.<ref>Jianou & Goldscheider, 31.</ref> Hy het by die Petite École die eerste keer kennis gemaak met [[Jules Dalou]] en [[Alphonse Legros]].
 
[[Lêer:Auguste Rodin, Paris, c1862 by Charles Hippolyte Aubry.jpg|duimnael|left|150px|Rodin circa 1862.]]
In 1857 het Rodin 'n kleimodel van 'n metgesel aan die [[École des Beaux-Arts]] gesubmiteer ten einde toegang daartoe te verkry; hy het egter nie geslaag nie, en twee verdere aansoeke was ook geweier.<ref name="nytobit" /> Die toelatingsvereistes by die ''Grande École'' was nie besonders straf nie,<ref>Hale, 40.</ref> en daarom was die weierings groot terugslae vir die jong Rodin. Rodin se onvermoë om toegang te kry kon dalk die gevolg gewees het van die beoordelaars se [[Neoklassisisme|Neoklassisistiese]]Neoklasistiese smaak, terwyl Rodin opgelei was in ligte, 18de eeuse beeldhouwerk. Hy het die ''Petite École'' in 1857 verlaat, en vir die grootste deel van die volgende twee dekades sy brood as ambagsman verdien. Hy het gedurende die tydperk dekoratiewe voorwerpe en argtitekturele verfraaiings gemaak.
 
Rodin se suster Maria, wat twee jaar sy senior was, is in 1862 in 'n klooster aan [[peritonitis]] dood, en Rodin was oortrek met skuld omrede hy haar bekendgestel het aan 'n ontroue minnaar. Hy het weggedraai van kuns af en aangesluit by die Katolieke orde van die [[Kongregasie van die Geseënde Sakrament]]. Sint [[Pieter Juliaan Eymard]], stigter en hoof van die kongregasie, het Rodin se talent herken en sy ongeskiktheid vir die Orde aangevoel, en dus het hy Rodin aangemoedig om voort te gaan met sy beeldhouwerk. Rodin het teruggekeer na sy werk as versierder terwyl hy klasse geneem het saam met die beeldhouer van dieretonele, [[Antoine-Louis Barye]]. Die onderwyser se aandag aan detail en sy fynverwerkte aantoon van die spiere van diere wat in beweging is het Rodin baie beïnvloed.<ref name="morey">{{cite journal|last=Morey|first=C. R.|title=The Art of Auguste Rodin|journal=The Bulletin of the College Art Association of America|volume=1|issue=4|year=1918|pages=145–154|doi=10.2307/3046338|jstor=3046338}}</ref>
 
In 1864 het Rodin begin saamwoon met 'n jong naaldwerkster genaamd [[Rose Beuret]] (gebore in Junie 1844),<ref>{{cite web|url=http://www.rodin-web.org/bio/bio_long_1.htm|title=Auguste Rodin - Biography|work=rodin-web.org|accessdate=14 Maart 2017}}</ref> saam met wie hy vir die res van sy lewe met 'n wisselende mate van toegewydheid gewoon het. Die paartjie het 'n seun gehad genaamd Auguste-Eugène Beuret (1866–1934).<ref>Date of death from Elsen, 206.</ref> Daardie jaar het Rodin sy eerste beeldhouwerk vir 'n uitstalling aangebied en ingeskryf by die studio van [[Albert-Ernest Carrier-Belleuse]], 'n suksesvolle massa-produsent van ''objets d'art''. Rodin het tot 1870 as Carrier-Belleuse se hoof-assistent gewerk en het onder meer die dekorasie van dakke, trappe en deure hanteer. Met die koms van die [[Frans-Pruisiese oorlog]] was Rodin opgeroep om te dien in die Franse Nasionale Wag, maar sy diens was as gevolg van sy swak sig baie vlugtig gewees.<ref>Jianou & Goldscheider, 34.</ref> Die werk vir versierders het as gevolg van die oorlog opgedroog, en tog moes Rodin sy gesin ondersteun, aangesien armoede 'n voortgesette probleem vir hom was tot omtrent die ouderdom van dertig.<ref name="tabhhj">Jianou & Goldscheider, 35.</ref> Carrier-Belleuse het hom gou daarna versoek om by hom in België aan te sluit, waar hulle gewerk het op ornamentasie vir die [[Brussel Aandelebeurs]].
 
Rodin het beplan om vir 'n paar maande in België te bly, maar het inderdaad die volgende ses jare buite Frankryk gebly. Dit was 'n belangrike tydperk in sy lewe.<ref name="tabhhj" /> Hy het in die tydperk ondervinding en vaardighede as ambagsman opgetel, maar niemand het sy kuns gesien nie, en dit het in sy werkswinkel gestaan aangesien hy nie kon bekostig om dit te giet nie. Sy verhouding met Carrier-Belleuse het in tussen versleg, maar hy het egter ander werk in Brussel gevind, en het sommige van sy werke in kunskamers vertoon. Sy metgesel, Rose, het ook by hom aangesluit. Toe Rodin genoeg geld bymekaargemaak het, het hy Italië vir twee maande in 1875 besoek, toe hy aangetrek was tot die werke van [[Donatello]] en [[Michelangelo]]. Hulle werke het 'n diepgaande invloed gehad op sy artistiese rigting.<ref>Hale, 49–50.</ref> Rodin het gesê, "Dit is Michelangelo wat my bevry het van akademiese beeldhouwerk."<ref>Taillandier, 91.</ref> Met sy terugkeer na België, het hy begin werk aan die beeldhouwerk ''[[Die Era van Brons]]'', 'n lewensgrootte manlike figuur, wie se realisme die aandag op Rodin gevestig het, maar gelei het tot aantygings van oneerlikheid-die werk se realisme en skaal was van so 'n aard dat kritici beweer het dat hy die werk gegiet het van 'n lewendige model. Baie van Rodin se latere werk was op eksplisiete wyse groter of kleiner as lewensgrootte, deels te wyte aan sy begerigheid om die dwaasheid van sulke bewerings te weerlê.
 
===Artistieke onafhanklikheid===
[[Lêer:Auguste Rodin, 1884.jpg|duimnael|left|''Auguste Rodin'', [[John Singer Sargent]], 1884]]
 
Rose Beuret en Rodin het in 1877 na Parys teruggekeer, en het tuisgegaan in 'n klein woonstel by die [[Rive Gauche|Linker Oewer]]Linkeroewer. Rodin se lewe was egter oorlaai met tragiek: sy moeder, wat graag wou sien dat haar seun in die huwelik tree, was dood, en Rodin se vader was blind en seniel. Rodin se skoonsuster, tante Thérèse moes vir sy vader sorg en hom verpleeg. Rodin se elfjaar-oue seun Auguste, wie se ontwikkeling agter was, was ook in die sorg geplaas van die behulpsame Thérèse. Rodin het in essensie sy seun vir ses jare ge-abandoneer,<ref>Hale, 65.</ref> en sou regdeur sy lewe 'n baie beperkte verhouding hê met sy seun. Rodin se vader en sy seun het ook nou by die paartjie aangesluit in die woonstel, met Rose as die versorger. Die beweringe van vervalsing wat betref Rodin se ''Die Era van Brons'' wou ook nie gaan lê nie. Rodin het in al hoe groter wordende mate die geselskap van jong dames in Parys opgesoek, en Rose het op die agtergrond gebly.
 
Rodin het sy brood verdien deur samewerking met meer gevestigde beeldhouers op openbare werke, soos gedenktekens en [[neo-barok]]stukkebarokstukke in die styl van [[Jean-Baptiste Carpeaux|Carpeaux]].<ref name="j638">Janson, 638.</ref> Wat betref kompetisies en wedywering vir kommissies het hy modelle van [[Denis Diderot]], [[Jean-Jacques Rousseau]], en [[Lazare Carnot]] gesubmiteer, maar dit was egter alles tevergeefs. Hy het op sy eie tyd op studies gewerk wat gelei het tot die skepping van sy volgende belangrike werk, ''Sint Johannes die Doper wat Preek''.
 
[[Lêer:Camille Claudel.jpg|alt=Head and shoulders of a young, dark haired woman looking downward.|duimnael|right|180px|[[Camille Claudel]] (1864–1943)]]
[[Lêer:August rodin dornac 1898.jpg|duimnael|left|250px|Rodin in sy studio.]]
 
In 1880 het Carrier-Belleuse&nbsp;– nou die kunsdirekteur van die [[Sèvres]] nasionale [[porselein]] fabriek&nbsp;– aan Rodin 'n deeltydse werk as ontwerper gebied. Die aanbod was deels 'n gebaar van versoening, en Rodin het dit aanvaar. Die deel van Rodin wat 18de eeuse smake en modes waardeer het, was gestimuleer, en hy het homself heelhuids gedompel in ontwerpe vir vase en tafelornamente wat die fabriek regoor Europa bekend gemaak het.<ref>Hale, 70.</ref>
 
Die artistieke gemeenskap het sy werk waardeer, en Rodin was na die Paryse Salons uitgenooi deur vriende soos die skrywer [[Léon Cladel]]. Gedurende Rodin se vroeë verskynings by hierdie sosiale geleenthede, het hy as skaam en teruggetrokke voorgekom;<ref name="H71">Hale, 71.</ref> maar gedurende sy latere jare, soos wat sy bekendheid gegroei het, het hy egter die spraaksaamheid en temperament begin ten toon stel waarom hy beter bekend was. Die Franse staatsman [[Leon Gambetta]] het sy begeerte om Rodin te ontmoet uitgedruk, en die beeldhouer het hom beïndruk toe hulle ontmoet het by 'n salon. Gambetta het op sy beurt voorspraak vir Rodin gemaak by verskeie regeringsministers, wat waarskynlik [[Edmund Turquet|Edmond Turquet]], die Ondersekretaris van die Department van Fynkunste, ingesluit het, en wie Rodin uiteindelik sou ontmoet.<ref name="H71" />
 
Rodin se verhouding met Turquet was besonders lonend: deur hom het hy die 1880 opdrag gewen om 'n [[Portaal (argitektuur)|portaal]] vir 'n beplande museum van dekoratiewe kunste te ontwerp. Rodin het die grootste deel van die volgende vier dekades gespandeer in die uitbreiding van sy ''[[Hekke van die Hel]]'', 'n onvoltooide portaal vir 'n museum wat nooit gebou was nie. Baie van die portaal se figure het opsigself beeldhouwerke geword, insluitende Rodin se uiters bekende ''[[Die Denker]]'' en ''[[Die Kus (Rodin beeldhouwerk)|Die Kus]]''. Saam met die opdrag van die museum het 'n gratis studio gekom, wat aan Rodin 'n nuwe vlak van artistiese vryheid besorg het. Hy het gou opgehou om by die porseleinfabriek te werk, synde dat sy inkomste verdien is uit private opdragt.<ref>Verwysing word benodig|datum=Februarie 2019</ref>
 
In 1883 het Rodin ingestem om in sy afwesigheid toesig te hou oor 'n kursus vir die beelhouer [[Alfred Boucher]], en daar het hy die agtienjarige [[Camille Claudel]] ontmoet. Die twee het 'n passievolle maar stormagtige verhouding gehad en mekaar wedersyds op artistieke vlak beïnvloed. Claudel het Rodin as model geïnspireer van baie van sy figure is op haar gebaseer. Sy was ook 'n talentvolle beeldhouer en het hom bygestaan met sy opdragte. <ref>Verwysing word benodig|datum=Februarie 2019</ref>
 
Alhoewel Rodin besig was met ''Die Hekke van Hel'' het hy ander opdragte ook ontvang. Hy het 'n geleentheid nagejaag om 'n historiese monument vir die dorp van [[Calais]] te ontwerp. Rodin was in 1891 gekies om 'n monument te maak wat opgedra is aan die Franse skrywer [[Honoré de Balzac]]. Beide beeldhouwerke se styl was egter in stryd met tradisionele smaak, en is met wisselende mate van afkeuring begroet deur die organisasies wat die werke aangevra het. Rodin was agter steeds besig om ondersteuning te verkry van die verskillende bronne wat hom bekend gemaak het.<ref>verwysing word benodig|datum=Februarie 2019</ref>
Lyn 64:
In 1889 het die Paryse Salon Rodin uitgenooi om 'n beoordelaar te wees op sy artistieke beoordelingspaneel. Alhoewel Rodin se loopbaan aan die opkom was, het beide Claudel en Beuret ongeduldig begin raak met Rodin se "dubbellewe". Claudel en Rodin het 'n [[wikt:atelier|atelier]] by 'n klein ou kasteel gedeel, maar Rodin het geweier om sy bande met Beuret op te sê, synde sy lojale metgesel gedurende die "maer jare", asook die moeder van sy seun. Gedurende een afwesigheid, het Rodin aan Beuret geskryf, "Ek dink aan hoe baie jy my moes liefgehad het om op te sit met my beuselagtighede...Ek bly, in alle liefde, jou Rodin."<ref>Hale, 75.</ref>
 
Claudel en Rodin se paaie het in 1898 geskei.<ref>{{cite web|title=(1) Camille Claudel|publisher=Grove Art Online, Oxford University Press|url=http://www.groveart.com/shared/views/article.html?section=art.018005.1|author=Ward-Jackson, Philip|accessdate=19 Desember 2006}}</ref> Claudel het verskeie jare daarna 'n senuweeineenstorting gehad en was vir dertig jaar tot haar dood in 1943 deur haar familie in 'n inrigting vir geestesongesteldheid geplaas, ten spyte van pogings deur dokters om aan haar moeder en [[Paul Claudel|broer]] te verduidelik dat sy nie ongesteld was nie.<ref name="Scandalous Women">{{cite book|last=Kerri Mahon|first=Elizabeth|title=Scandalous Women: The Lives and Loves of History's Most Notorious Women|year=2011|publisher=Penguin Group|location=New York|isbn=9780399536458|page=279}}<!--|accessdate=3 Maart 2014--></ref>
 
==Werke==
[[Lêer:Rodin The bronze age.jpg|alt=Life-sized nude stature of a male on a pedestal on display in a museum.|duimnael|right|150px|''[[Die Era van Brons]]'' (1877).]]
[[Lêer:Brooklyn Museum - M. Auguste Rodin - Edward Steichen.jpg|duimnael|left|150px|M. Auguste Rodin - foto deur [[Edward Steichen]], ca. 1911]]
 
In 1864 het Rodin sy eerste beeldhouwerk,''Die Man met die Gebreekte Neus'', aan die [[Parys Salon]] gesubmiteer vir 'n uitstalling. Die model was 'n bejaarde straatportier van die buurt. Die ongewone [[brons]]stuk was nie 'n tradisionele [[borsbeeld]] nie, maar in stede hiervan was die kop "afgebreek" by die nek, die neus was plat en skeef, en die agterkant van die kop was afwesig. (dit het van die klei model afgeval gedurende 'n ongeluk) Die werk het klem geplaas op tekstuur, asook op die emosionele toestand van die model; dit het die "onvoltooidheid" geïllustreer wat baie van Rodin se latere werke sou karakteriseer.<ref>Janson, 637.</ref> Die Salon het die werk verwerp.
 
===Vroeë figure: die inspirasie van Italië===
In Brussel het Rodin, nadat hy van Italië teruggekeer het, sy eerste volskaalse werk geskep naamlik, ''[[Die Era van Brons]]''. Die werk was gemodelleer op 'n Belgiese soldaat, en het sy inspirasie geput uit [[Michelangelo]] se ''[[Sterwende Slaaf]]'', waarop Rodin gelet het op sy besoeke aan die [[Louvre]]. Rodin het gepoog om [[Michelangelo]] se bemeestering van die menslike vorm te kombineer met sy eie sin van menslike natuur, en het sy model van alle hoeke bestudeer, op rus en in beweging. Hy het 'n leer bestyg vir bykomende perspektiewe, en het kleimodelle gemaak wat hy by kerslig bestudeer her. Die resultaat was 'n lewensgrootte, goed geproporsioneerde naakfiguur, wat op ongewone wyse met sy regterhand bo op sy kop staan, terwyl sy linkerhand aan sy linkersy is, die voorarm parallel met die liggaam.
 
In 1877 het die werk sy buiging in Brussel gemaak, en is daarna by die Parys Salon gewys. Die standbeeld se klaarblyklike gebrek aan 'n tema was vir kritici 'n steen des aanstoots in dat dit nòg mitologie, nòg 'n edele historiese gebeurtenis herdenk het-en omdat dit nie duidelik was of Rodin wel 'n tema in gedagte gehad het nie.<ref>Hale, 50.</ref> Rodin het aanvanklik die titel ''Die Oorwonne'' aan die werk gegee, in welke vorm die linkerhand 'n spies vasgeklem het, maar hy het die spies verwyder omdat dit teen sekere hoeke die torso versper het. Na nog twee tussentydse titels, het Rodin uiteindelik die titel ''Die Era van Brons'' aan die werk gegee, wat die [[Bronstydperk]] voorstel, en in Rodin se woorde, "die man wat uit die natuur uit opstaan".<ref name="H51">Hale, 51.</ref> Later het Rodin egter gesê dat wat hy in gedagte gehad het "bloot 'n eenvoudige stuk beeldhouwerk was sonder verwysing na enige onderwerp".<ref name="H51" />
 
Die werk se bemeestering van vorm, lig en skadu maak dat dit so realistiese daaruitsien, dat Rodin van ''Surmoulage'' beskuldig is-te wete die giet van 'n werk vanaf 'n lewende persoon se liggaam. Rodin het die bewering ontken, en aan koerante geskryf en fotos geneem van die model om te wys dat die beeldhouwerk van die model verskil het. Rodin het daarop aangedring dat 'n ondersoek gehou word, en was uiteindelik onskuldig bevind deur 'n komitee van beeldhouers. Behalwe vir die valse bewerings, het die werk ook kritici gepolariseer. Dit was skaars aanvaar vir tentoonstelling by die Parys Salon, en kritici het dit vergelyk met 'n "standbeeld van 'n slaapwandelaar" en dit " 'n baie akkurate kopie van 'n lae tipe" genoem. <ref name="H51" /> Andere het die stuk en Rodin se integriteit verdedig. Die regeringsminister Turquet het die stuk bewonder, en "Die Era van Brons" was deur die staat vir 2,200 [[Franc]]sFrank gekoop;– die prys wat dit Rodin gekos het om dit in brons te laat giet.<ref name="H51" />
 
[[Lêer:St-John-the-Baptist-Preaching.jpg|alt=Nude man holding is hand out, as if explaining a point.|duimnael|upright|''Sint Johannes die Doper wat preek'' (1878).]]
Die tweede manlike naakfiguur, ''[[Sint Johannes die Doper (Rodin)|Sint Johannes die Doper wat preek]]'', was in 1878 voltooi. Rodin het probeer om nog 'n aanklag van ''surmoulage'' te vermy deur die standbeeld groter as lewensgrootte te maak: ''Sint Johannes'' is byna 6' 7" <nowiki>'' lank</nowiki> (2&nbsp;m). Terwyl ''Die Era van Brons'' staties geposisioneer is, wil dit voorkom asof ''Sint Johannes'' nadertree aan die aanskouer. Die effek word behaal, ten spyte daarvan dat beide die figuur se voete ferm op die grond geplant is-'n tegniese prestasie wat deur die meeste kontemporêre kritici opgelet is.<ref>Hale, 80.</ref> Rodin het hierdie teenstellende posisie verkies om, in sy eie woorde, "tegelykertyd... aansigte van 'n voorwerp ten toon te stel wat eintlik slegs op opeenvolgende wyse gesien kan word".<ref name="H68">Hale, 68.</ref>
 
Ten spyte van die titel ''Sint Johannnes die Doper wat preek'' het die werk nie 'n duidelike godsdienstige tema gehad nie. Die model, 'n Italiaanse lyfeiene wat homself by Rodin se studio aangemeld het, het beskik oor 'n idiosinkratiese sin vir beweging wat Rodin wou vasvang of verewig. Rodin het gedink aan [[Johannes die Doper]], en het die assosiasie na die titel van die werk oorgedra. <ref name="H68" /> In 1880 het Rodin die werk aan die Paryse Salon gesubmiteer. Kritici was steeds meestal afwysend oor die werk, maar die stuk het derde geëindig in die Salon se kategorie vir beeldhouwerk.<ref name="H68" />
Lyn 87:
 
===''Die Hekke van Hel''===
[[Lêer:Zürich - Kunsthaus - Rodin's Höllentor IMG 7384 ShiftN.jpg|alt=Ornate, bronze door panels and frame showing figures and scenes in relief.|duimnael|upright|''[[Die Hekke van Hel]]'' (onvoltooid), [[Kunsthaus Zürich]]]]
 
'n Opdrag om 'n [[Hek|ingang]] vir Parys se beplande Museum van Dekoratiewe Kunste te ontwerp was in 1880 aan Rodin toegeken.<ref name="j638" /> Alhoewel die museum nooit gebou was nie, het Rodin regdeur sy lewe daaraan gewerk. ''Die Hekke van Hel'' was 'n monumentale groep beeldhouwerke wat tonele uit [[Dante Alighieri|Dante]] se ''[[Die Goddelike Komedie|Inferno]]'' in hoë reliëf tentoonstel. Omdat Rodin dikwels 'n gebrek aan 'n duidelike begrip van sy groot werke gehad het, het hy daarvoor opgemaak met harde werk en 'n strewe na perfeksie.<ref name="elsen35">Elsen, 35.</ref>
 
''Die Hekke'' is deur Rodin uitgedink terwyl hy steeds die ''surmoulage'' kontroversie in gedagte gehad het: "...Ek het die ''Sint Johannes'' gemaak ten einde [die beweringe van gietwerk vanaf 'n model] te weerlê, maar het slegs gedeeltelik daarin geslaag. Ten einde vir eens en vir altyd te bewys dat ek net so goed soos ander beeldhouers van lewendige tonele beeldhouwerk kon doen, het ek dit my voorneme gemaak... om die beeldhouwerk op die deur van figure te maak wat kleiner as lewensgroot was." <ref name="elsen35" /> Die wette van komposisie het egter geswig voor ''Die Hekke'' se ongeordende en ongetemde tentoonstelling van Hel. Die figure en groepe in hierdie werk, synde Rodin se meditasie op die toestand van Man, is fisies en moreel geïsoleer in hul foltering.<ref name="qgzhpg">Jianou & Goldscheider, 41.</ref>
 
''Die Hekke van Hel'' bestaan uit honderd-ses-en-tagtig figure in sy finale figurasie.<ref name="qgzhpg" /> Baie van Rodin se bekendste beeldhouwerke het as ontwerpe of figure vir hierdie werk begin,<ref name="morey" /> soos bv. ''[[Die Denker]]'', ''Die Drie Skadu's'', en ''Die Kus'', en was slegs later voorgestel as aparte en onafhanklike werke. Ander bekende werke wat afkomstig is van ''Die Hekke'' is ''[[Ugolino della Gherardesca|Ugolino]]'', ''[[Karjatid|Gevalle Karjatid wat Haar Steun Dra]]'', ''Fugit Amor'', ''Sy Wat Eens die Helmetmaker Se Pragtige Vrou Was'', ''Die Vallende Man'', en ''Die Verlore Seun''.
 
[[Lêer:The Thinker, Rodin.jpg|duimnael|160px|Rodin se ''[[Die Denker]]'' (1879–1889) is een van die mees bekendste werke in die beeldhoukuns.]]
''Die Denker'' (oorspronklike titel, ''Die Digter'', na aanleiding van Dante) sou een van die bekendste beeldhouwerke in die wêreld word. Die oorspronklike was 'n {{convert|27.5|in|mm|adj=on}} hoë bronsstuk wat tussen 1879 en 1889 geskep is, en wat ontwerp was vir ''Die Hekke''<nowiki>'</nowiki> [[lintel]], waarvandaan die figure sou neerkyk op Hel. Terwyl ''Die Denker'' duidelik vir Dante voorstel, is aspekte of eienskappe van die Bybelse [[Adam]], die mitologiese [[Prometheus]],<ref name="j638" /> en Rodin self aan dit toegeskryf.<ref name="bell" /><ref name="alhadeff" /> Ander waarnemers wou die klem op die klaarblyklike intellektuele tema van ''Die Denker'' wegneem, en het in stede daarvan klem geplaas op die rowwe en ongebonde fisieke en emosionele aura wat daaruit voortvloei. <ref>Taillandier, 42, 46, 48.</ref>
 
===''Die Burgers van Calais''===
{{main|The Burghers of Calais}}
 
[[Lêer:The.burg.of.calais.london.arp.750pix.jpg|alt=See adjacent text.|duimnael|''[[Die Burgers van Calais]]'' (1884–ca. 1889) in die [[Victoria Toring-tuine]], Londen, Engeland.]]
Die dorp Calais het reeds vir dekades 'n historiese monument gekontempleer, toe Rodin van die projek te hore gekom het. Hy het die opdrag nagejaag, en was geïnteresseerd in die middeleeuse motif en patriotiese tema. Die burgemeester van Calais was in die versoeking geplaas om Rodin daar en dan aan te stel toe hy besoek afgelewer het aan Rodin se studio, en die voorgenome werk was gou goedkeur, met Rodin as die argitek. Dit sou die ses inwoners van Calais gedenk wat hul lewens opgegee het om hul mede-inwoners te red.
Line 176 ⟶ 174:
[[Lêer:Bundesarchiv Bild 183-R38535, Auguste Rodin.jpg|duimnael|Rodin in 1914]]
[[Lêer:Musée Rodin de Meudon 04.jpg|duimnael|Rodin se graf by die Musée Rodin de Meudon]]
[[Lêer:Kiss Rodin.jpg|right|duimnael|''[[Die Kus (Rodin beeldhouwerk)|Die Kus]]'', 1889|skakel=Special:FilePath/Kiss_Rodin.jpg]]
[[Lêer:Auguste Rodin signature.jpg|alt=Artist's signature is raised above the surface of a sculpture.|duimnael|Rodin se handtekening op ''[[Die Denker]]'']]
[[Lêer:Musee Rodin.jpg|duimnael|Die gronde van [[Musée Rodin]]]]