Walter Benjamin: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 78:
Van April tot September 1933 moes hy weer na Ibiza toe gaan. Omdat twee Duitse koerante, die ''Vossische Zeitung'' en ''Frankfurter'' nog steeds resensies en kort prosa-tekste van hom gepubliseer het, en deur die verkoop van sy versameling handtekeninge, kon hy die lae lewenskoste in Ibiza bekostig. Hy het min en ongesond geëet, soms net 'n stuk [[sjokolade]], welke hom op die lange duur benadeel het. Aan die einde van September het hy teruggekeer na Parys, siek weens [[malaria]].
Na sy herstel was hy op soek na nuwe finansiële bronne, maar met min sukses. Net sy werk vir die [[Frankfurt Skool|''Frankfurter Institut für Sozialforschung'']] het vir hom 'n bietjie perspektief gegee. Die instituut, wat vanuit 'n sosiaal-kritiese grondslag navorsing gedoen het, het in 1932 van [[Frankfurt]] na [[Genève]] verskuif, met die oog op 'n verwagte fascistiese oorname van mag en 'n jaar later na [[New York]] geskuif. Adorno was Benjamin se kontakpersoon by die instituut, wat sedert 1932 sy eie tydskrif gepubliseer het: ''Zeitschrift für Sozialforschung''. Die kontak tussen Benjamin en die instituut
Vanaf die begin van 1934 ontvang Benjamin 500 Franse frank per maand van die instituut plus 'n toelaag vir reis, boeke ens. Dit was egter nie genoeg om op te leef nie. Ten einde die lewenskoste te verminder, het hy af en toe saam met sy suster, wat ook in Parys gewoon het, of saam met sy voormalige vrou, Dora, wie 'n gastehuis in San Remo gehad het, gewoon. Hy het die somers van 1934 en 1936 in Skovbostrand naby Brecht deurgebring.
In 1934 het hy weer met ''Das Passagen''-werk begin. Dit was hierdie projek wat hom aan die gang gehou het. In die winter van 1934–1935 het hy in San Remo begin met die keuse en rangskikking van die materiaal wat hy tot
In 1936 het die Stalinistiese burokrasie die eerste politieke vertoonverhore in Moskou georganiseer. Benjamin het dit verstom waargeneem. Kort daarna het hy kontak gesoek met 'n groep in Parys verbonde aan [[Georges Bataille]] en die tydskrif ''Acéphale''. In dieselfde jaar publiseer hy ''Das Kunstwerk im Zeitalter seiner tegniese Reproduzierbarkeit'' (die kunswerk in die era van meganiese voortplanting) – oor die politieke betekenis van die film. Ook publiseer hy die ''Deutsche Menschen'' onder die skuilnaam Detlef Holz; 'n versameling van 26 briewe waarin deur Benjamin kommentaar gelewer is uit die jare 1783–1883.
Die volgende twee jaar het hy gewerk om iets te publiseer in ruil vir sy beurs, benewens die ''Passagen''-werk. Dit was 'n boek oor Baudelaire, wat saamgestel moes word uit die materiaal van die ''Passagen''-werk. Tydens sy laaste besoek aan Brecht in [[Denemarke]] het hy in die somer van 1938 groot dele van die tweede deel van die boek geskryf. Die deel
== Periode 1939-1940 ==
|