Missiel: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Lug-tot-lugmissiel: Verbeter |
→Lug-tot-lugmissiel: Verbeter |
||
Lyn 197:
Die welslae van die missiel het bewys dat lug-tot-lugmissiele 'n praktiese konsep is en dat die gebruik van draadjies as geleidingsmiddel heeltemal teen teenmaatreëls bestand is. Na die Tweede Wêreldoorlog is baie aandag aan die ontwerp van lug-tot-lugmissiele gegee. Soveel klem is op die vermoëns van die missiele gele dat 'n generasie jagters net met die missiele bewapen is en geen kanonbewapening gehad het nie. Die filosofie is gedurende die Viëtnamese oorlog as 'n fout bewys toe missiele nie so betroubaar geblyk te gewees het nie.
Talle Amerikaanse vegters het hulle gedurende luggevegte in die posisie bevind dat al hulle missiele gelanseer is en hulle geen ander wapens gehad het om mee terug te veg nie. Sedertdien het straaljagters weer 'n kanonbewapening bykomend by missiele gekry, veral nadat die Israeli's die doeltreffendheid van die wapen in moderne lugoorlogvoering gedurende die Sesdaagse Oorlog bewys het. Lug-tot-lugmissiele is nogtans die belangrikste komponent van ʼn hedendaagse vlieg tuig se bewapening, omdat dit as 'n wapenstelsel baie meer buigsaam as kanonne is. Lug-tot-lugmissiele is vir die eerste keer op groot skaal in die Sesdaagse Oorlog gebruik en daarna in die
Die VSA se ervaring met lug-tot-lugmissiele in luggevegte oor [[Noord-Viëtnam]] het die beperkinge van lug-tot-lugmissiele duidelik aan die lig gebring. Toe die Jom Kippoer-oorlog in 1973 uitgebreek het, was die meeste tekortkominge reeds oorbrug, en het Israel die Sparrow- en Sidewinder-missiele, wat deur die VSA verskaf is, met goeie gevolg gebruik. AI hierdie konflikte het ook getoon dat die Sowjetunie se missieltegnologie beslis nie swak met die van die Weste vergelyk nie - veral nie as die welslae van Egiptiese vlieëniers met Sowjet-vliegtuie en -missiele in 1973 in ag geneem word nie.
| |||