Claudio Abbado: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
→Berliner Philharmoniker: opruim |
||
Lyn 50:
Abbado het die eerste keer in Desember 1966 die [[Berliner Philharmoniker|Berlynse Filharmoniese Orkes]] gedirigeer. In die laat-1980's is daar verwag dat hy dalk musikale direkteur van die New York Filharmoniese orkes sou word.<ref name="npr" /> Hy is egter, na drie-en-dertig verskynings as gasdirigent in 1989 deur die Berlynse Filharmoniese Orkes as hul hoofdirigent en musikale direkteur in opvolging van [[Herbert von Karajan]] verkies.<ref name="iww" /><ref name="EB" /><ref>{{harvnb|Ross|2001}}</ref> Gedurende sy Berlynse tyd het hy toegesien dat daar meer kontemporêre musiek in die orkes se programmering ingesluit word. In 1992 was hy medestigter van 'Berlin Encounters', 'n kamermusiekfees.<ref name="iww" /> In 1994 het hy artistieke direkteur van die Salzburgse Paasfees geword.<ref name="iww" /> In 1998 het hy sy vertrek van die Berlynse Filharmoniese Orkes aangekondig na die verstryking van sy kontrak in 2002.<ref>{{cite web | author=Alan Riding | url= https://www.nytimes.com/1999/06/24/arts/simon-rattle-will-direct-the-berlin-philharmonic.html | title=Simon Rattle Will Direct The Berlin Philharmonic | work=The New York Times | date=24 Junie 1999 | accessdate=22 Maart 2015}}</ref> Hy is voor sy vertrek in 2000 met maagkanker gediagnoseer,<ref>{{cite web | author=Daniel J Wakin | url=https://www.nytimes.com/2007/09/07/arts/music/07abba.html | title=Abbado, Ill, Cancels Appearances | work=The New York Times | date=7 September 2007 | accessdate=7 September 2014}}</ref> welke gelei het tot die kansellering van 'n aantal optredes met die orkes. Gevolglike mediese behandeling het tot die verwydering van 'n deel van sy spysverteringskanaal gelei,<ref name="Service" /> en hy het in 2001 alle dirigeeraktiwiteite vir drie maande opgeskort.<ref name="ilpost">{{cite web | url=http://www.ilpost.it/2014/01/20/live-morte-claudio-abbado/ | title=La morte di Claudio Abbado | work=[[Il Post]] | date=20 Januarie 2014 | accessdate=7 September 2014}}</ref>
In 2004 het Abbado
==Repertoire==
Abbado het, behalwe vir 'n wye reeks [[Romantiek|romantiese]] musiek wat hy opgeneem en uitgevoer het, 'n besonderse affiniteit gehad met die musiek van [[Gustav Mahler|Mahler]], wie se simfonieë hy verskeie kere opgeneem het. Ten spyte hiervan, kon hy nooit daarin slaag om 'n volledige siklus met 'n enkele orkes te voltooi nie: in 'n mengsel van ateljee- en konsertvrystellings, het hy Simfonieë 1 tot 2 en 5 tot 7 in [[Chicago]], Simfonieë 2 tot 4, 9 en die Adagio van Simfonie No. 10 in [[Wene]], Simfonieë 1 en 3 tot 9 in Berlyn, en Simfonieë 1 tot 7 en 9 in [[Luzern|Lucerne]], opgeneem. 'n Beplande uitvoering van Mahler se Agste Simfonie in Lucerne (die beoogde hoogtepunt van sy uitvoering van die simfonieë in Lucerne) moes as gevolg van sy swak gesondheid gekanselleer word. Die simfonie
Hy was ook bekend om sy interpretasies van moderne werke deur komponiste soos Arnold Schoenberg, Karlheinz Stockhausen, Giacomo Manzoni, Luigi Nono, Bruno Maderna, György Ligeti, Giovanni Sollima, Roberto Carnevale, Franco Donatoni en George Benjamin.
==Musikale styl==
Abbado was geneig om tydens repetisies baie min te praat. Somtyds het hy bloot eenvoudig die orkes versoek om te "luister".<ref name="Telegraph"/> Hierdie gebruik was 'n refleksie van sy eie voorkeur aan kommunikasie as dirigent via die gebruik van fisiese gebare en sy oë, asook sy persepsie dat
<blockquote>"...hy sê basies nie enigiets tydens repetisies nie, en praat sag, want hy is 'n ingetoë persoon; mense kan derhalwe ietwat verveeld raak. Maar dit werk egter want almal weet dat die uitvoering goed is. Ek het nog nooit iemand geken wat meer dwingend was nie. Hy is die mees natuurlike dirigent in die wêreld. Sommige dirigente het 'n benodigdheid daaraan om op verbale wyse te artikuleer wat hulle wil hê, maar Claudio wys dit bloot, doen dit net." <ref name="Service2"/></blockquote>
| |||