Teenhervorming: Verskil tussen weergawes

Die onenigheid is veroorsaak deur konsiliarisme, dit wil sê die stroming in die Kerk wat die algemene konsilie tot die hoogste gesag in die Kerk, dus hoër as en teen die pous, wou verhef. Pogings om die pousskap en die Kerk te hervorm, het tel kens skipbreuk gely omdat die pous oor voldoende wêreldlike mag beskik het om die konsilies te ignoreer. Die toestand verklaar waarom hervormingspogings binne die Rooms-Katolieke Kerk van individue en klein groepe afkomstig was en nie van die Kerk self nie. Invloedryke predikers wat reeds voor die Hervorming teen die wanpraktyke in die Kerk beswaar gemaak het, was Girolamo Savonarola (1452- 1498). wat hom teen die verkoop van aflaatbriewe en die koop van kerklike ampte verset het, en Bernardo van Siena (1380- 1444), wat die beweging van die Observante gestig het.

 

 

Onder invloed van die boek het Ignatius van Loyola (1491-1556) in 1539 die Orde van die Jesuïete gestig, wat hom eerder tot as teen die wêreld gewend en hom op veral sending en onderwys toegespits het. Hervormingsbewegings in die Rooms-Katolieke Kerk, hoewel beperk, was dus nie 'n nuwe verskynsel toe Martin Luther (1483- 1546) in 1517 sy 95 leerstellings verkondig het nie. Net soos die ander bewegings het Luther se optrede aanvanklik ook nie in alle erns tot Rome deurgedring nie. Pous [[Leo X]] het dit afgemaak as "monnikgekyf", maar keiser Karel V het dit spoedig as 'n bedreiging vir die politieke stabiliteit van Duitsland ervaar.