Malcolm Sargent: Verskil tussen weergawes

Sir '''Harold Malcolm Watts Sargent''' (29 April 1895 - 3 Oktober 1967) was 'n Engelse [[dirigent]], orrelis en komponis wat algemeen beskou word as Brittanje se voorste dirigent van koorwerke. Die musikale ensembles waarmee hy geassosieer is, was die [[Ballets Russes]], die ''Huddersfield Choral Society'', die ''Royal Choral Society'', die ''D'Oyly Carte Opera Company'', die [[Londen Filharmoniese Orkes]], die [[Hallé Orkes]], [[Koninklike Liverpool Filharmoniese Orkes]], [[BBC Simfonieorkes]] en die [[Koninklike Filharmoniese Orkes] ]. Sargent was hoog geag deur kore en instrumentale soliste, maar vanweë sy hoë standaarde en 'n verklaring wat hy in 'n onderhoud in 1936 gemaak het wat musikante se aanbly-regte betwis het, was sy verhouding met orkesspelers dikwels ongemaklik. Desondanks was hy medestigter van die Londen Filharmoniese Orkes, en was hy die eerste dirigent van die Liverpool Filharmoniese Orkes as 'n voltydse ensemble, en het hy 'n belangrike rol gespeel in die behoud van die Koninklike Filharmoniese Orkes in die 1960's. As hoofdirigent van die Londense, internasionaal beroemde somermusiekfees, [[die Proms]] van 1948 tot 1967, was Sargent een van die bekendste Engelse dirigente. Toe hy die Proms by die stigter daarvan, Henry Joseph Wood, oorgeneem het, het hy en twee assistente die twee-maand lange seisoen tussen hulself gedirigeer. By sy afsterwe was hy reeds deur 'n groot internasionale groep gas-dirigente bygestaan. Met die uitbreek van die [[Tweede Wêreldoorlog]] het Sargent 'n aanbod van 'n belangrike musikale direkteurskap in Australië van die hand gewys en na die Verenigde Koninkryk teruggekeer om musiek aan soveel mense as moontlik te lewer as sy bydrae tot die nasionale moraal. Sy roem strek verder as die konsertsaal: vir die Britse publiek was hy 'n bekende uitsaaier in [[BBC]] radio-geselsprogramme, en generasies van [[Gilbert en Sullivan]] toegewydes het sy opnames van die gewildste Savoy Operas geken. Hy het oral in die wêreld getoer en was bekend vir sy bekwaamheid as dirigent, sy voorspraak vir Britse komponiste en sy debonair voorkoms, wat aan hom die bynaam "Flash Harry" besorg het.