Zygmunt Bauman: Verskil tussen weergawes

| beeld = Zigmunt Bauman na 20 Forumi vydavciv(Cropped).jpg{{!}}220px

| vakgebied = Etiek, politieke filosofie, sosiologie, postmoderniteit, postmoderne kuns

| bekend vir = <!--Charlie, hierdie sin is te lomp vir 'n kompakte infokas, plaas dit eerder in die artikel se teksgedeelte.......Moderniteit se stryd met dubbelsinnigheid, wat lei tot die Holocaust, postmoderne etiek, kritiek op 'vloeibare' moderniteit-->

| beïnvloed deur = [[Karl Marx]], [[Georg Simmel]], [[Antonio Gramsci]], [[Hannah Arendt]], [[Theodor Adorno]], [[Jacques Derrida]], [[Alain Touraine]]

| invloed op = [[Peter Beilharz]], [[Keith Tester]]

'''Zygmunt Bauman''' ([[Poznań]], [[19 November]] [[1925]] – [[Leeds]], [[9 Januarie]] [[2017]]) was 'n Pools-Britse [[sosioloog]] en [[filosoof]] van Joodse afkoms. In die 1980's het hy bekendheid verwerf met sy boeke oor die moderniteit. Bauman was 'n professor in sosiologie aan die Universiteit van Warskou, die Universiteit van Tel Aviv en die Universiteit van Leeds. Hy was ook besoekende professor aan die Universiteit van Berkeley, Yale Universiteit, Canberra, St John's en die Universiteit van Kopenhagen.

Bauman is gebore in 'n [[Jood]]se familie in [[Pole]] gebore wat nie die Joodse geloof beoefen het nie. Toe [[Nazi-Duitsland]] in 1939 Pole binnegeval het, het die gesin na die [[Sowjetunie]] gevlug. Bauman salhet later aanteen die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]] in die Poolse weermagWeermag dien en salhet die verdrywing van die Nazi's meemaakmeegemaak. Na die oorlog studeer hy sosiologie aan die Universiteit van Warskou. In 1954 doseer hy aan dieselfde universiteit. As deel van sy werk het hy gereeld die [[Weste]] besoek. Tydens sy verblyf aan die Londense Skool vir Ekonomie berei hy sy [[proefskrif]] (1959) voor, met die tema van die "Britse sosialisme. Hierdie proefskrif word in 1959 gepubliseer".

NaNá sy proefskrif het Bauman meer dikwels werke gepubliseer. Sy eerste boek vir 'n wye gehoor verskyn in 1964 naamlik "Sosiologie vir die alledaagse lewe". Bauman is destyds nog 'n oortuigde kommunis, maar sy idees word al hoe meer liberaal. Hy word beïnvloed deur liberale denke deur sy besoeke aan die Weste en die kennismaking met werke van [[Antonio Gramsci]] en Georg Simmel.

In 1967 het die [[antisemitisme]] in Pole herleef, aangemoedig en gestimuleer deur die kommunistiese regime. Vanaf die einde van die Tweede Wêreldoorlog tot 1967 was antisemitisme latent aanwesig in Pole. Hierdie dormante antisemitisme is op slinkse wyse deur die regime gemanipuleer en het in 1967 na vore gekom om sodoende in 1968 tot die Poolse Politieke Krisis van 1968 te lei. Hierdie krisisDit verdryf verreweg die meeste van die oorblywende Jode uit Pole. Voor die Tweede Wêreldoorlog het Pole 3,3 miljoen Joodse inwoners gehad, 40 000 na die oorlog en 5 000 na 1968. As gevolg van die Poolse krisisKrisis verloor Bauman sy leerstoel by die universiteit. Hy vertrek na [[Israel]] waar hy aan die Universiteit van Tel Aviv doseer. In 1971 word hy aangestel deurby die Universiteit van Leeds, waar hy tot 1990 sou bly. Sedert sy aanstelling in Leeds publiseer Bauman hoofsaaklik in [[Engels]].

Die tydperk rondom sy aftrede en daarna, is Bauman se mees produktiewe tyd. Hy neem hom die vrymoedigheid aan om te publiseer wat hy wil. In 1989 is 'n boek gepubliseer wat hom onder die aandag van wetenskaplike kringe gebring het: Die moderne era en die [[Holocaust]] (Moderniteit en die Holocaust). In hierdie boek wonder Bauman hoe mense so min mense leer van die [[Sjoa]] (Holocaust). Sy gevolgtrekking is: "Omdat ons die Holocaust buite die normale gang van die geskiedenis geplaas het." Die Holocaust word gesien as 'n abnormaliteit, iets wat nie by die mens pas nie. Die Holocaust word dus as 'n unieke gebeurtenis beskou en derhalwe op 'n syspoor geplaas. As ons daarna kyk, is dit soos 'n afwyking, en nie iets 'natuurlik' waaruit jy kan leer nie. "Want so iets gebeur een keer, maar nooit weer nie." Op hierdie manier troos die Westerse mens sy gewete: 'Dit was 'n eenmalige gekheid wat nooit weer sal plaasvind nie'. Hierdie posisie bied ook voordele vir die Jode. Hulle is die slagoffers van die mees verskriklike ding wat ooit met 'n volk kan gebeur. Bauman betwis dit en wys op die [[volksmoord]]e elders in die wêreld. Wat die Holocaust van ander volksmoorde onderskei, is die burokrasie wat die Holocaust vergesel het. Maar dit beteken nie dat die Holocaust uniek was nie. Die drang om afwykende mense onskadelik te maak, is inherent in die mens self. Dit is presies waarom ons meer van die Holocaust moes leer.

"{{cquote|Die moderne era was 'n reis na perfeksie. Om dieselfde redes was die moderne era ook 'n era van vernietiging."

— Zygmunt Bauman}}