Helen Keller: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Holder (besprekings | bydraes)
k corr using AWB
Lyn 55:
Sy het geen tafelmaniere gehad nie en het haar ouers soms tydens haar woedebuie aangerand - totdat haar moeder gelees het van 'n doofstomblinde meisie, Laura Bridgeman, 'n leerling van die Perkins-instituut in Boston, wat geleer het om met ander kontak te maak. Helen se vader is aangeraai om Helen na dr. [[Alexander Graham Bell|Alexander Graham Bel]]<nowiki/>l, die uitvinder van die telefoon, te neem.
 
Dr. Bell het hom in die stadium juis op die onderrig van dowes toegespits en hy het die Kellers na die [[Perkins-instituut]] verwys. Die hoof van die instituut, [[Michael Anagnos]], het aanbeveel dat een van sy studente wat pas haar opleiding voltooi het, [[Anne Sullivan,]], aangestel word om Helen te onderrig . Anne Sullivan het haar vir die volgende 50 jaar aan die taak gewy. Anne Sullivan, wat self vroeër blind was, het in 'n armoedige huis grootgeword waar sy aan verwaarlosing en mishandeling bIootgestel was.
 
Sy is in 1880 op 14-jarige ouderdom in die Perkins-instituut opgeneem, blind as gevolg van chroniese bindvliesontsteking. Na 2 operasies het sy haar sig herwin, maar sy het gedurig probleme met haar oë gehad en later weer heeltemal blind geword. Sy was nie net baie jonk toe sy die uitdaging aanvaar het nie, maar sy was nog heeltemal onervare en moes met beperkte kennis haar eie metodes toe pas, Helen was 6 jaar oud toe Anne Sullivan in 1887 in [[Tuscumbia]] aangekom het om met haar opvoedingstaak te begin. Sy het daarop aangedring dat sy vir ʼn rukkie alleen saam met Helen moes wees om haar te dissiplineer en die twee het in 'n kothuis naby Helen se ouerhuis ingetrek.
Lyn 85:
In 1936 het 'n groot ramp die groep getref: Anne Sullivan Macy, wat Helen 50 jaar Iank bygestaan het en letterlik haar oë en ore was, is oorlede. ln dieselfde jaar is die [[Roosevelt-medalje]] vir "Cooperative Achievement of Unique Character and Far-reaching Significance" aan die 2 vroue toegeken. Aanvanklik is gevrees dat Anne se dood Helen se einde sou beteken, maar Polly Thomson het Anne se taak oorgeneem en slegs 'n paar maande na Anne se dood het die 2 vroue op 'n uitgebreide reis na die Ooste vertrek.
 
Helen Keller se oorsese reise het ontsettend baie vir die saak van blindes en dowes beteken. Oral waar sy gegaan het, is skole vir dowes en blindes opgerig, drukperse vir blindes gestig en het werkwinkels vir blindes tot stand gekom. Haar laaste jare het sy gewy aan die bevordering van die onderrig van blindes, veral in onderontwikkelde lande. Gedurende die [[Tweede Wêreldoorlog]] was sy 'n steunkrag vir blinde soldate wat sy in hospitale besoek het. Afgesien van die boek wat Helen Keller geskryf het toe sy nog op universiteit was, is verskeie ander boeke van die merkwaardige vrou gepubliseer, waaronder ''The world I live in,'' ''Out of the dark'', ''The song of the stone wall'', Helen Keller's journal, ''Let us have faith'', ''The open door'' en ''Midstream - my later life''. In 1955 het sy 'n boek gepubliseer ter ere van Anne Sullivan Macy, ''Teacher, a tribute to Anne Sullivan Macy'', ''by the foster-child of her mind''. Helen Keller is op 1 Junie 1968 in haar huis in [[Wesport,]], Connecticut, oorlede.
 
== Verwysings ==