Geneesmiddel: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Lêerparameters vertaal |
Holder (besprekings | bydraes) k corr using AWB |
||
Lyn 43:
Die intensiteit van die reaksie wanneer die dosis verhoog word, word in 'n dosiswerkingsgrafiek aangedui. Die dosis van geneesmiddels met 'n baie steil kromme moet streng beheer word. Alle mense reageer egter nie dieselfde op 'n spesifieke geneesmiddel nie. Daarbenewens kan 'n geneesmiddel die effek van 'n ander geneesmiddel versterk of teenwerk. Die wyse waarop die geneesmiddels toegedien word, sal die middel se werkingsnelheid bepaal.
Die vinnigste werking (binne enkele minute) geskied wanneer die geneesmiddel direk in 'n aar ''(''binneaarse inspuiting) ingespuit word
=== Verspreiding ===
In die bloed kan die geneesmiddels in 'n vrye oplossing of in verbinding met plasmaproteïene voorkom. Die uiteindelike verspreidingsnelheid na die weefsel word bepaal deur die weefselsirkulasie, asook die deurlaatbaarheid van die haarbloedvate. Die snelheid waarmee die geneesmiddel deur die wand van die haarbloedvate dring, word deur die molekuulgewig, die oplosbaarheid in vette en die aggregasietoestand van die geneesmiddel bepaal. 'n Lae molekuulgewig en 'n hoë vetoplosbaarheid kan die deurdringingsvermoë verhoog. Geneesmiddels wat in water oplosbaar is, dring moeilik deur die haarbloedvate van die brein. Geneesmiddels wat in vet oplosbaar is, kan maklik deur hierdie versperring, bekend as die bloed-breinversperring, dring.
Die deurlaatbaarheid van die plasenta met betrekking tot geneesmiddels wissel baie. Dit is egter 'n baie belangrike oorweging vir die geneesheer sowel as vir die swanger vrou, omdat sommige geneesmiddels afwykings in die embrio of die fetus kan veroorsaak. Nadat die geneesmiddel die bloedvate verlaat het, kan dit begin funksioneer op die plekke waar dit 'n reseptor teëkom. So 'n reseptor bestaan gewoonlik uit 'n groot molekule (gewoonlik 'n ensiem in die sitoplasma of in die selmembraan) waaraan die geneesmiddel gekoppel kan word
Die konsentrasie van die geneesmiddel om die reseptor, sy affiniteit vir die reseptor en die intrinsieke werking van die geneesmiddel (dit is die uitwerking ná koppeling) bepaal die uitwerking daarvan op dié vlak. Sommige stowwe koppel wel aan die reseptor maar veroorsaak geen intrinsieke werking nie. So 'n stof belemmer dus die werking van die geneesmiddel omdat dit die reseptor beset: hierdie proses staan as [[mededingende antagonisme]] bekend.
Lyn 55:
=== Metabolisme ===
Geneesmiddels kan in die liggaam chemies verander word
Die werking van 'n geneesmiddel word gewoonlik beëindig wanneer dit uit die bloed verwyder word. Die meeste geneesmiddels word dan ook deur die [[nier]]e in die [[urine]] uitgeskei. Polêre geneesmiddels wat in water oplosbaar is, word direk, in hul oorspronklike vorm , uitgeskei. Apolêre geneesmiddels wat in vet oplosbaar is, moet egter eers deur biotransformasie in polêre stowwe omgesit word.
Sommige van hierdie omsettingsprodukte word deur die lewer saam met die [[gal]] uitgeskei en beland so in die maag[[dermkanaal]], waarna dit soms weer deur die bloed opgeneem word. Sommige geneesmiddels kan ook deur die melkkliere uitgeskei word
=== Ongewenste newe-effekte ===
|