Geboorte: Verskil tussen weergawes

Sommige soorte soogdiere skenk aan slegs een kleintjie geboorte (unipare soogdiere) terwyl ander soorte aan meer as een kleintjie per werpsel geboorte gee (multipare soogdiere) . Die meeste [[hoefdiere]], [[seeleeus]], [[Rob|robbe]], [[walvisagtiges]], [[Aap|ape]] en [[Vlermuis|vlermuise]] is unipaar. Die [[landroofdiere]], [[Knaagdier|knaagdiere]], [[Vark|varke]] en [[inseketers]] is almal muItipaar.

Die kleintjies van multipare soogdiere is na hulle geboorte nie in staat om vir hulself te sorg nie (nesblyers). Kleintjies van multipare soogdiere het gewoonlik groot koppe en hul pote is nog nie volledig ontwikkel nie. Die pasgebore kleintjies is blind en doof en hulle het nie 'n pels nie, of dit bestaan net uit enkele haartjies. In teenstelling hiermee is die kleintjies van unipare diere in groot mate selfstandig sodra hulle gebore word. Die pels en sintuie is goed ontwikkel en die kleintjies is in staat om sy moeder te volg (nesvlieërs) .

Die wyfie pluk die haartjies uit haar pels en bring dit na haar nessie. Hierdie "plukgedrag" is 'n unieke eienskap van die konyn . Die geboorte self duur slegs enkele minute en 'n werpsel van 8 kleintjies kan in minder as 10 minute gebore word. Die moeder lek haar kleintjies skoon en eet die nageboorte op, waarna sy die nes verlaat. Sy kom dan slegs een maal elke 24 uur terug om haar kleintjies te soog. Die pelshare waarmee die nessie uitgevoer is, sorg dat die kleintjies warm gehou word terwyl die moeder weg is. As hierdie donsies verwyder word, sterf die kleintjies gewoonnlik.

Geboortes in die vrye natuur word redelik selde waargeneem. Selfs in wildreservate is die kans dat 'n mens 'n geboorte sien plaasvind, seldsaam. Die Afrikaanse hartbees en die olifant baar in die teenwoordigheid van die kudde. Gewoonlik sonder dragtige diere hulle egter van die kudde af en soek 'n veilige plek om te baar. Die waarneming van die geboorte van 'n edelhert in 'n reservaat het daarop gedui dat baring ook baie inspanning en uithouvermoë van 'n dier verg. Eers 'n uur nadat die kontraksies begin het, het die kalfie se neus verskyn . Die kleintjie se voorpote het eerste verskyn. Hierdie posisie van die kleintjie, met sy kop op sy gestrekte voorpote, is kenmerkend vir alle hoefdiere. In hierdie posisie is die kanse groot dat die geboorte sonder enige hulp suksesvol kan verloop. Tydens die laaste stadium van uitdrywing het die hert in 'n staande posisie baie kragtig begin druk en ná enkele minute het die kalfie op die grond geval. Die naelstring breek vanself sonder dat die dier enige bloed verloor. Hierdie verskynsel sien 'n mens by alle hoefdiere waar 'n breuklyn in die naelstring teenwoordig is. Onmiddellik na die geboorte lek die moeder haar kleintjie droog en skoon. Daarbenewens stimuleer die gelek ook die kleintjie se asemhaling. Die moeder en haar kleintjie leer mekaar ook in hierdie periode ken (fiksasie). By die geboorte van die edelhert het die nageboorte ongeveer 45 minute ná die geboorte verskyn en die moeder het dit onmiddellik opgeëet.

Dierkundiges het vasgestel dat baring begin sodra die afsluitingseffek van die progesteroon beëindig word. Koeie skei gewoonlik net voor die aanvang van die geboorte 'n verhoogde hoeveelheid van die hormoon estrogeen af. Estrogeen onderdruk waarskynlik die sintese van progesteroon en stel die baarmoeder in staat om saam te trek. In hierdie stadium reageer die baarmoeder ook op meganiese prikkels en op die hormoon oksitosien, wat deur die hipofise afgeskei word . Dié hormoon beïnvloed die spiersametrekking. Hoewel 'n mens sou dink dat die meeste oksitosien aan die begin van die baringsproses afgeskei moet word, word die meeste oksitosien egter afgeskei wanneer die kontraksies begin. Hierdie reflektoriese afskeiding van die hormoon, asook die drukrefleks, word deur die rekking van die baarmoedernek en die vagina, asook die organe by die bekkeningang, veroorsaak. Die laaste fase van die proses verloop baie vinnig omdat die suurstofvoorsiening aan die fetus moontlik te laag kan daal.

Swangerskap is die tydperk in 'n vrou se lewe waarin sy die draer is van 'n bevrugte eier, wat in 'n embrio en daarna in die fetus ontwikkel. Gedurende die swangerskap ondergaan die moeder se liggaam baie veranderinge. Die swangerskap duur gewoonlik sowat 40 weke en die eerste simptome is die afwesigheid van menstruasie. Die bevalling geskied gewoonlik in drie fases .